ارزیابی فقر شهری در سکونتگاه های غیررسمی با استفاده از مدل تحلیل عاملی (شهرک سیدی شهر کرمان)

اسکان غیررسمی، که به موجب شهرنشینی شتابان در جهان معاصر به وجود آمده است، نتیجه نابرابری هایاقتصادی- اجتماعی است که در سطح مناطق شکل گرفته، که شهرها و خصوصا کلان شهرهای کشور را بامشکلات فراوان مواجه ساخته است. شهر کرمان یکی از کلان شهرهای کشور با پدیده اسکان غیررسمیمواجه است. از جمله سکونتگاه های اسکان غیررسمی در شهر کرمان، شهرک سیدی است که در اینمقاله به ارزیابی اسکان غیررسمی در این محله پرداخته شده است. هدف از این پژوهش، ارزیابی اسکانغیررسمی در شهر کرمان است. که به این منظور از روش تحلیلی– کمی با رویکرد کاربردی برای انجامپژوهش استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش محله شهرک سیدی شهر کرمان می باشد و برای اینمنظور از اطلاعات بلوک های آماری سال 1390 و از 30 شاخص که با روش های آماری به 3 عامل ترکیبیتبدیل شده و نتایج با بهره گیری از مدل تحلیل عاملی ارزیابی شده، استفاده گردیده است. نتایج این مطالعهنشان می دهد که بلوک های شهر کرمان مکانی برای تبلور تمایزات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، کالبدیاست. این سکونتگاه ها جلوه فقر به شمار می روند که از لحاظ پویایی روند متفاوتی را طی می کنند. وجودنواحی نابرابر در فضای شهر کرمانن به جدایی گزینی فضایی، اجتماعی و اقتصادی منجر گردیده است. کهذکر این نکته لازم اسن که نتایج حاصله صرفا با تکیه بر شاخص های مورد استفاده در وجود این مقالهمی باشد و در صورت عدم مشکلات آماری و به کارگیری شاخص های بیشتر این احتمال وجود دارد کهنتایج تحت تاثیر قرار گیرد.