ارزیابی پارامترهای موثر درالگوی گودبرداری عمیق شهری و انتخاب الگوی بهینه با استفاده از روش تصمیم گیری فازی

رشد جمعیت و کمبود زمین در شهرهای پر جمعیت و همچنین گرانی زمین در برخی مناطق موجب شده است تا ساخت و ساز در اعماق پایینتر از تراز زمین گسترش یابد. در بعضی مواقع بدلیل وجود موانعی از قبیل وجود ساختمان و تاسیسات زیرزمینی در ملکهای مجاور، گودبرداریها بصورت قائم صورت میگیرد. در این تحقیق عوامل موثر بر گودبرداریهای عمیق شهری با استفاده از روشهای فازی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور با انتخاب جامعه آماری و بررسی مطالعات میدانی تعدادی از پروژه ها،کاربرد و مزایای روشهای گودبرداری عمیق مورد ارزیابی قرار گرفت. لذا ملاک ارزیابی، قضاوت گروهی از متخصصان است که براساس تکمیل پرسشنامه و انجام مصاحبه با کارشناسان خبره درحوزه گودبرداری و ژئوتکنیک رتبه بندی معیارهای موثر در انتخاب الگوی بهینه با تکنیک FAHP در نرم افزار و با استفاده از روش TOPSIS-FUZZY به اولویت بندی پرداخته شده است.نتایج نشان داد با استفاده از روشهای جدیدگودبرداری مانند روش بالا-پایین، زمان پروژه ها در مقایسه با روشهای قدیمی مانند روش های نیلینگ ،انکراژ و خرپا و ... کاهش می یابد و این میزان در حدود 50 تا %75 روشهای قدیمی می باشد، البته لازم به ذکر است که این موضوع در صورت مدیریت صحیح منابع و بررسی درست از شرایط محقق میگردد. بر اساس نتایج روش تحلیل سلسله مراتبی فازی بیشترین تاثیرات بر انتخاب روش گودبرداری مربوط به جنس خاک با وزن % 29، عمق گودبرداری با وزن 28 %، سطح آب زیر زمینی با وزن %14، مسائل حقوقی با وزن %12، اهمیت سازه های اطراف با وزن %11، ابعاد زمین با وزن %5 می باشد. بر اساس یافته های تحقیق با استفاده از روش تصمیم گیری فازی ، ساخت بالا - پائین دارای اولویت اول، انکراژ، نیلینگ، مهارمتقابل و خرپا در اولویتهای بعدی قرار دارند

کلیدواژه ها:

گودبرداری عمیق ، سازه های نگهبان ، ساخت از بالا به پایین ، TOPSIS ، AHP