بررسی نحوه اولویت دهی برای تاثیر بهتر آموزش در کاهش حوادث ترافیکی در ایران

سوانح رانندگی به عنوان یکی از مهمترین دلایل برای فوت انسان ها و از عوامل کاهش سطح اقتصاد در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب می گردد. آمار سازمان جهانی بهداشت 2018 (WHO) از تعداد کشته ها با توج به نوع کاربران راه، نشان می دهد که بیشترین تعداد تصادفات منجر به فوت در ایران با مقدار 28 درصد مربوط به مسافران وسایل نقلیه 4 چرخ سواری و سبک می باشد. بررسی نقش مهندسی ترافیک در کاهش تصادفات ازطریق قانون 3E سال ها موضوع بسیاریاز تحقیقات می باشد. پایه Education یا آموزش باید به نحوه خوبی انتقال یابد. بسیاری از تحقیقات معیارهای مختلف و گزینه های مناسبی را جهت آموزش بهتر در راستای کاهش تخلفات و تصادفات و افزایش ایمنی مطرح می کنند. در این تحقیق برای بررسی بهترین معیار جهت اولویت دهی در آموزش با معیار تاثیر روی کاهش تصادفات با استفاده از پرسشنامه برای ده نفر از خبرگان در اداره راهنمایی و رانندگی استان تهران صورت پذیرفت. روش مورد استفاده با استفاده از امتیازات نسبی داده شده توسط خبرگان بر اساس منطق اساسی جدول روش تحلیل سلسله مراتبی یا AHP می باشد. از تجزیه و تحلیل پنج عامل (گزینه) اثرگذار در امر آموزش و بهبود ایمنی، نتیجه می شود که آموزش فراگیر به اقشار جامعه با وزن دقیق % 47/1 یا نزدیک به50 %، بیشترین سهم را در روند بهبود ایمنی ترافیک بر عهده دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش و فرهنگ سازی ، کاهش تصادفات ، افزایش ایمنی ، تحلیل AHP ، اولویت بندی.