ظرفیت سنجی میزان تولید متان از پسماند تولیدی استان خراسان رضوی با استفاده از روش IPCC

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 492

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC12_255

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: جمعیت استان خراسان رضوی از 5593079 نفر در سال 1385 به 6434501 نفر در سال 1395 افزایش یافته است. این رشد سریع، سبب تولید مقادیر زیادی از مواد زائد در این استان می گردد. تخمین زده می شود بالغ بر %90 از مواد زائد تولید شده در این استان به لندفیل ها برده شود که بزرگترین منابع ورود متان به اتمسفر هستند. متان به دلیل عامل موثر در گرمایش جهانی(20 برابر بیشتر از دی اکسید کربن) به عنوان یک گازهای مهم گلخانه ای شناخته می شود. این مطالعه، ظرفیت تولید گازهای گلخانه ای توسط مواد زائد تولیدی در استان خراسان رضوی را توسط روش IPCC بررسی می کند.روش کار: در مطالعه حاضر از مدل تجزیه درجه اول((FOD، توصیه شده توسط هیئت بین دولتی در تغییرات آب و هوایی((IPCC به منظور تخمین ظرفیت تولید متان از مواد زائد تولید شده در خراسان رضوی استفاده شد. داده های مربوط به بازه زمانی فروردین تا اسفند سال 1397 از سازمان مدیریت پسماند (مپ) جمع آوری شد. در نهایت نتایج حاصله توسط نرم افزار Excel 2016 و SPSS 16 آنالیز شد.یافته ها: با توجه به ترکیب مواد زائد تولیدی استان خراسان رضوی، ظرفیت انتشار متان در رنج تقریبی0/1-40 گیگا گرم در سال بود. بیشترین میزان انتشار در مشهد و نیشابور با جمعیت 3001184 و 264375 نفر و تولید 2200 و 190 تن در روز مواد زائد ثبت شد. بطور مشابه، کمترین مقدار در رباط سنگ و یونسی با جمعیت 1551 و 3426 نفر و مقدار تولید مواد زائد 1و 1/5 تن در روز بود. بر اساس نتایج حاصله، ظرفیت انتشار متان با جمعیت و مقدار تولید مواد زائد رابطه مستقیم دارد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد روش FOD در مواردی که اطلاعات مناسبی از ترکیبات مواد زائد در دسترس باشد می تواند تخمین مناسبی از میزان تولید متان فراهم آورد. با توجه به درصد بالای ترکیبات آلی و مواد غذایی، قابلیت تولید متان بالایی در این مواد زائد وجود دارد که می تواند به عنوان بیوگاز یا تولید برق در استان مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر، عدم مدیریت درست لندفیل ها می تواند با انتشار متان به اتمسفر ( به عنوان عامل اصلی گاز های گلخانه ای) فاجعه آفرین باشد. مقایسه این مقدار تخمین زده شده با مقادیر واقعی به مطالعات دقیق و بلند مدت بیشتر نیاز دارد.

نویسندگان

حسین علیدادی

استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران

علی اکبر دهقان

استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

رضا عبدالله زاده

کارشناس ارشد برنامه ریزی محیط زیست، سازمان مدیریت پسماند شهرداری مشهد، ایران

فاطمه کریمی نژاد

کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، گروه مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهدمشهد، ایران