ارزیابی و مدیریت ریسک در کارگاه های تراشکاری و جوشکاری در یکی از صنایع فلزی شهر اصفهان با استفاده از روش تجزیه و تحلیل حالات شکست و اثرات آن(FMEA)

زمینه و هدف: FMEA تجزیه و تحلیل حالات شکست و اثرات آن یکی از شناخته شده ترین تکنیک های ایمنی سیستم بوده و به طور گسترده به عنوان یک ابزار به منظور شناسایی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از انجام این مطالعه، کاربرد روش FMEA در شناسایی و ارزیابی ریسک های موجود در کارگاه های تراشکاری و جوشکاری در یکی از صنایع فلزی شهر اصفهان می باشد.روش کار: در یک مطالعه مقطعی، فعالیتهای انجام شده در کارگاه های تراشکاری و جوشکاری با استفاده از رابطه نمره اولویت خطرپذیری(( RPN: Risk Priority Number برای فعالیتهای انجام شده در این کارگاه ها مورد بررسی قرار گرفت. سپس نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار Excel مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بالاترین سطح نمره RPN در فعالیت سوراخکاری قطعات فلزی با مته و شیاردادن قطعات با فرز عمودی قبل و بعد از اقدامات اصلاحی به ترتیب دارای عدد (243 ) RPN و (90) می باشد. در حالی که نمره اولویت پذیری خطر در فعالیت تراش لنت ترمز سانتریفیوژ نمره RPN پایینی نسبت به بقیه فعالیت ها دارد اما دارای شدت آسیب زایی بالایی می باشد.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن نمره RPN در برخی از فعالیتها مانند سوراخکاری قطعات فلزی با مته و شیاردادن قطعات با فرز عمودی می توان با به کارگیری اقدامات کنترلی مناسب به سطح ریسک قابل قبولی رسید که نشان دهنده مفید و کارا بودن روش FMEA می باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، تراشکاری ، جوشکاری ، FMEA