بررسی وضعیت ارتباطات بین فردی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری و مامایی

زمینه و هدف: توانایی برقراری ارتباط صحیح یکی از مهارتهای اساسی زندگی اجتماعی محسوب می شود. اهمیت ارتباط در زندگی انسان به اندازه ای است که برخی از صاحب نظران، اساس تمامی رشد انسانی، آسیب های فردی و پیشرفت های بشری را در فرایند ارتباط دانسته اند. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت مهارت ارتباط بین فردی در دانشجویان و عوامل مرتبط با آن بود.روش کار: این مطالعه بصورت پیمایشی بر روی 203 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی رشت که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند در سال 1396 انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها آزمون 19 گویه ای مهارت های ارتباطی بین فردی بود. همچنین متغیرهای جمعیت شناختی دانشجویان (از جمله سن، وضعیت تاهل، محل سکونت و ..) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی دانشجویان مورد بررسی23/09 8/21 سال بود. 60/1 درصد از دانشجویان مورد بررسی مشکل ارتباطی داشتند. در 1 درصد از دانشجویان مشکل برقراری ارتباط بصورت حاد وجود داشت و 38/9 درصد از افراد از نظر برقراری ارتباط توانمند بودند. بین متغیر سن، ترم تحصیلی و وضعیت تاهل با نمره ارتباط بین فردی دانشجویان ارتباط آماری معنیداری مشاهده نشد (P> 0/05) اما بین وضعیت درآمد آنها با نوع برقراری ارتباط بین فردی ارتباط معنی دار وجودداشت .(P 0/03) نتیجه گیری: با توجه به اینکه فردیت در دنیای کنونی افزایش یافته و نتایج برخی مطالعات نیز نشان می دهد؛ یکی از شایعترین مشکلات در زوجهای متقاضی طلاق، عدم مهارت ارتباطی است، بنظر می رسد برنامه ریزی جهت آموزش مهارتهای ارتباطی موثر برای جوانانی که در سن ازدواج قرار دارند یا اینکه تشکیل خانواده داده اند، می تواند گام موثری در جهت بهبود وضعیت ارتباطی افراد باشد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، دانشجو ، توانمندی ، عوامل موثر