بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) شهرستان دزفول در سال 1397

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 570

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC12_096

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از مهم ترین و شایع ترین بیماری ها در زنان است. نسبت شیوع سرطان پستان در ایران 30 به یکصدهزار نفر است و سالانه حدود 10 هزار نفر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری سلامت و کیفیت زندگی بیماران را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و همچنین مشکلات و محدودیت هایی برای بیمار از لحاظ جسمی، روانی و اجتماعی ایجاد می کند. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) شهرستان دزفول انجام گرفته است.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بر روی 50 بیمار مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل ماستکتومی قرار گرفته و شیمی درمانی و پرتو درمانی را به اتمام رسانده اند، به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. جهت جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران سرطانی (EORTC QLQ- C30 . V.3) انجام شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون مجذور کای، تی مستقل و زوجی و آزمون تحلیل واریانس داده های مبتنی بر تکرار تجزیه و تحلیل شد(.(P> 0/05یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 42/63±3/99 بود. نمره کلی کیفیت زندگی در افراد تحت مطالعه 70/45 و با انحراف معیار 20/33 تعیین شد. بین میزان عملکرد جسمانی و رضایت از زندگی رابطه معنی داری وجود نداشت، اما بین کیفیت زندگی بیمار با رضایت جنسی (P<0/001)، طول دوره درمان (P<0/021)، وضعیت شغلی (P<0/002) و سطح اقتصادی بیمار (P<0/011) رابطه معنا داری وجود داشت.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه به نظر می رسد که افزایش حمایت های اقتصادی دولت و همچنین افزایش امکانات تشخیصی و تشخیص زودرس این بیماری و شناخت عوامل روانشناختی مرتبط با کیفیت زندگی بیماران سرطانی می تواند گام موثری در افزایش کیفیت زندگی این بیماران و توانمندتر شدن بیمار جهت بازگشت به روال عادی زندگی باشد.

نویسندگان

مهسا مرادپوردزفولی

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

نوید فهیم

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

ضیاء سعدونی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

محمد نیکزادیان

کارشناس ارشد پرستاری، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران