بررسی وضعیت خودمراقبتی و تفاوت های جنسیتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر در سال 1397

زمینه و هدف: جنسیت عاملی غیرقابل تعدیل در انجام رفتارهای خودمراقبتی می باشد. با وجود این نظریه که زنان در خودمراقبتی از مردان بهتر هستند، شواهد بسیار اندکی برای به چالش کشیدن این دیدگاه موجود است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی و تفاوت های جنسیتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر در سال 1397 انجام گرفت.روش کار: این مطالعه تحلیلی- مقطعی بر روی 147 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بستری شده در بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر صورت گرفت به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه خودمراقبتی نارسایی قلبی((SCHFI، پرسشنامه سنجش افسردگی اختصاصی بیماران قلبی((CDS و سنجش وضعیت عملکرد شناختی((MMSE جمع آوری سپس داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی نظیر کای اسکوئر، من ویتنی، کروسکال والیس، تی تست و رگرسیون لوجستیک و توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین امتیاز خودمراقبتی در مردان 43/89 13/19 و در زنان 35/61 10/76 از نمره بود. در مدل رگرسیونی جنسیت در تمام زمینه های خودمراقبتی به عنوان پیش بینی کننده مهم خودمراقبتی مطرح نشد، تنها در زمینه اعتماد به نفس رابطه معنی داری نشان داد که متذکر این بود زنان نسبت به مردان از نظر وضعیت اعتماد به خود در حیطه خودمراقبتی از شانس کمتری برخوردار می باشند.نتیجه گیری: نظر به اینکه در تمامی زمینه ها، زنان وضعیت خودمراقبتی بدتری داشتند، لذا پیشنهاد می گردد که در شناسایی این نوع بیماران در معرض خطر خود مراقبتی ضعیف و طراحی برنامه های درمانی و مراقبتی آنان، با توجه به اهمیت آسیب پذیری و تاثیر روحی- روانی بیشتر بیماری بر بانوان، جنس را به عنوان یک عامل پیش بینی کننده قلمداد کرد.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، خودمراقبتی ، نارسایی قلبی