بررسی ارتباط دیسترس جنینی و تروپونین T خون بندناف در طی لیبر

مقدمه: سال هاست که از الکتروکاردیوگرام برای تشخیص دیسترس جنینی حول و حوش زایمان استفاده می شود. در صورت آسیب سلول های قلبی، تروپونین T آزاد می شود. مطالعات اندکی در مورد ارتباط اختلال ضربان قلب جنین و تروپونین T انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط دیسترس جنینی و تروپونین T بندناف انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال 1395 بر روی 80 نوزاد در بیمارستان آیت الله موسوی زنجان انجام شد. نوزادان در دو گروه 40 نفره با نوار قلب غیراطمینان بخش و گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفتند. تروپونین خون بندناف با استفاده از کیت شرکت (Bioassay Technology biology) و به روش Elisa و با حساسیت 54/2 نانوگرم بر لیتر اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک و مامایی ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی مستقل و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان تروپونین در خون بندناف نوزادان گروه فتال دیسترس (85/499±04/531 نانوگرم بر لیتر) به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد (66/59±47/187 نانوگرم بر لیتر) بود (001/0> p). میزان تروپونین خون بندناف در افت زودرس کمترین مقدار و در افت متغیر بیشترین مقدار بود، ولی از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (195/0=p). نتیجه گیری: میزان تروپونین خون بندناف در نوزادان با نوار قلب غیراطمینان بخش به طور معناداری بیشتر است که نشان می دهد اختلالات ضربان قلب جنین در طول لیبر ممکن است سبب آسیب قلبی نوزادان شود.

کلیدواژه ها:

آسیب قلبی ، تروپونین T ، دیسترس نوزادی ، کاردیوتوکوگرافی ، مانیتورینگ قلب جنین