بررسی میزان روند تامین پایدار منابع آب در سطح منطقه 22 تهران بر اساس پارامترهای تعیین شده

از آنجا که آب یکی از عناصر مهم در توسعه اقتصادی و اجتماعی است بطوریکه که 97.5 درصد از حجم آب موجود در سطح کره زمین آبهای شور بوده و تنها حدود 2.5 درصد آب شیرینی است که قابلیت استفاده را دارد و از طرفی تقاضا برای آب و رقابت برای دسترسی به این منبع گرانبها بطور چشمگیری در حال افزایش می باشد، رشد روزافزون جمعیت در کنار توسعه فعالیت های تجاری و اقتصادی بشرهمگی در کنار هم باعث گردیده است که افزایش برای تقاضای آب بیشتر گردد و این مسائل در کنار تغییرات شدید آب و هوایی و گرمتر شدن کره زمین ناشی از فعالیت های بشری باعث گردیده که سازمان ملل متحد از چالش آب بعنوان بزرگترین چالش پیش روی بشر در قرن اخیر نام برده است. این مساله در کشور ما نیز بدلیل قرارگرفتن در ناحیه خشک و نیمه خشک همراه با افزایش جمعیت و رشد و توسعه سریع صنایع باعث نگرانی های زیاد و لزوم مدیریت صحیح این منابع گردیده است. در کشور ایران با توجه به ساختار اجرایی موجود در مدیریت منابع آب در صورت عدم در نظر گرفتن سناریوهای مدیریتی کارآمد یقینا در آینده نزدیک شاهد افزایش مناقشات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بر سر موضوع آب خواهیم بود. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق منطقه 22 شهر تهران می باشد که علیرغم تبدیل شدن به یکی از مناطق بزرگ این کلانشهر و تبدیل شدن به قطب اول گردشگری متاسفانه از لحاظ تامین آب پایدار در بخش های مختلف در بحران کامل بسر می برد. تنها منبع تامین آب شرب در این منطقه چاه های عمیق می باشد از طرفی با دارا بودن سرانه بسیار بالای فضای سبز نیاز آبی این بخش نیز بدلیل عدم استفاده از پساب تامین نمی گردد. در این مقاله با در نظر گرفتن پارامترهای مختلف به وضعیت حال حاضر این منطقه از شهر تهران با استفاده از مدل توسعه پایدار پرداخته که نشان دهنده عدد 0.08 از 1 به لحاظ توسعه پایدار منابع آبی در این منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

چاه های عمیق ، مدل توسعه پایدار ، پساب