مقایسه برنامه ورزشی تک جلسه ای و تکراری بر درد نوروپاتی ناحیه صورت در موش صحرایی نر و ماده

مقدمه: ضایعه اعصاب محیطی ومرکزی افزون بر ناتوانی حرکتی موجب درد مزمن نوروپاتیک در بسیاری از افراد مصدوم می شود. روشهای درمانی غیر دارویی علاوه بر کمک به بهبود بیماری بسیاری از عوارض جانبی و ناخواسته دارویی را نیز ندارد.هدف ازمطالعه حاضر ارزیابی اثر ورزش به عنوان یک روش غیردارویی بر درد نوروپاتی محیطی در موشهای نر و ماده صحرایی بود.روش تحقیق : در این مطالعه از 39 سر موش صحرایی نر و 45 سر ماده با وزن 200-180 گرم از نژاد ویستار استفاده شد . هر کدام از موشهای نر و ماده به صورت تصادفی به پنج گروه سالم، کنترل شم، نوروپاتی، نوروپاتی همراه با ورزش تک جلسه و نوروپاتی همراه با ورزش یک روز در میان تقسیم بندی شد. بعد از بیهوش کردن حیوان، پوست وعضلات در محل عصب تحت حدقه ای برش داده شده وسپس عصب از بافتهای مجاور جدا شده و دو گره به فاصله 1 میلیمتر روی عصب زده و سپس پوست و عضلات دوخته شد. پس از سه روز به عنوان دوره ریکاوری، برنامه ورزشی در گروههای مورد نظر شروع گردید. برنامه ورزشی شامل شنا با شدت متوسط بود که به دو صورت تک جلسه و دوهفته یک روز درمیان، روزانه 45 دقیقه انجام شد. تعیین درد در گروه تک جلسه، نیم ساعت پس از ورزش و در گروه دو هفته ای، 24 ساعت پس از آخرین روز ورزش انجام شد. هفته قبل از شروع ورزش، سازگاری حیوانات با برنامه ورزشی انجام شد. ارزیابی درد نوروپاتیک با استفاده از فیلامانهای Von Frey انجام گردید.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: طبق نتایج ما ورزش تک جلسه ای و دوهفته ای یک روز درمیان در موشهای ماده بطورمعنی داری (05/0P<) موجب کاهش درد نوروپاتیک ناشی از ضایعه عصب تحت حدقه ای گردید درحالیکه در موشهای نر بی اثر بود. نتیجه گیری: ورزش شنای اجباری با شدت متوسط و کوتاه مدت موجب کاهش درد نوروپاتیک ناحیه صورت در جنس ماده میگردد.

کلیدواژه ها:

درد نوروپاتی ، ورزش شنا ، عصب تحت حدقه ، موش صحرایی