بررسی وضعیت مبارزه با حیوانات ولگرد مخزن بیماری هاری و چالش های آن (مطالعه موردی)

مقدمه: کنترل و مبارزه با حیوانات ولگرد با توجه به مخاطراتی که به همراه دارند از اقدمات مهم بهداشتی در شهرها و روستاها بوده و یک فعالیت بین سازمانی است. تعیین روند وضعیت کنترل و مبارزه با حیوانات از نظر بهداشتی، اقتصادی، روانی و حقوقی دارای اهمیت است. هدف: تعیین روند وضعیت کنترل و مبارزه با حیوانات ولگرد در شهرستان دامغان طی سالهای 90 تا 93 از جنبه های مختلف هدف این بررسی بوده است. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که در دانشکده بهداشت دامغان انجام شده است اطلاعات و آمار موجود از سازمانهای ذیربط جمع آوری ، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: در حال حاضر عمده ی روشهای مورد استفاده برای جمع آوری و اتلاف حیوانات ولگرد شامل مرگ با ترحم و میر شکار می باشد که نشان می دهد سیاست و راهبرد مورد نظر به طور کامل تغییر کرده و یا در حال تغییر به سمت رعایت کامل حقوق حیوانات می باشد. به رغم افزایش فعالیتهای کنترلی، هم موارد گازگرفتگی و هم تعداد حیوانات ولگرد رو به افزایش بوده است. تعداد حیوانات مبتلا به هاری کنترل شده بخصوص در دو سال اخر افزایش شدید داشته است اما خوشبختانه هیچ مورد انسانی ابتلا به هاری مشاهده نگردیده است که نشان از افزایش اقدامات انجام شده و تاثیر آن در کنترل بیماری خطرناک و کشنده ی انسانی می باشد. نتیجه گیری: ضمن تاکید بر لزوم مبارزه با حیوانات ولگرد و موثر بودن آن ، ضروری است بر اصلاح روشهای جمع آوری و دفع پسماندها تمرکز شود تا زاد و ولد آنها کاهش یابد. با توجه به لزوم رعایت حقوق حیوانات لازم است تغییرات صورت گرفته در زمینه ی روش کنترل و اتلاف حیوانات ولگرد کامل شده و به طور کامل از روشهای مبتنی بر حقوق حیوانات استفاده شود.

کلیدواژه ها:

حیوانات ولگرد ، هاری ، دامغان.