بررسی تاثیر رویکرد یکپارچگی رفلکسی (ماسکوتاوا) بر عملکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی : گزارش مورد

مقدمه : کودکان مبتلا به فلج مغزی غالبا حالت ها ( پوسچر ها) و حرکاتی غیر نرمال دارند که عملکرد حرکتی این کودکان را تحت تاثیر قرار می دهند . جهت درمان کودکان مبتلا به فلج مغزی روش های مختلف حسی و حرکتی وجود دارد ، یکی از جدیدترین روش ها رویکرد ماسکوتاوا می باشد . این رویکرد بر یکپارچگی رفلکسی تاکید داشته و بر اساس Re-pattering تمرینات حرکتی می باشد . هدف از مطالعه حاضر بررسی این رویکرد بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد .روش تحقیق : در این گزارش موردی یک کودک پنج ساله با تشخیص فلج مغزی اسپاستیک دایپلژی مورد درمان قرار گرفت . از روش پژوهشی هدفمند استفاده شد . یک برنامه درمانی مبتنی بررویکرد یکپارچگی رفلکسی یا ماسکوتاوا به مدت 8 هفته و در طی 16 جلسه درمانی انجام شد و عملکرد حرکتی درشت نیز با استفاده از مقیاس های gross motor function classification system(GMFCS) و gross motor function measure (GMFM) در دو مرحله قبل و بعد از درمان اندازه گیری شد . یافته ها : مقایسه نمره عملکردی حاصل از مقیاس GMFCS نشان داد که کودک تغییر معناداری در سطح عملکرد حرکات درشت نداشته ، اما از نظر مقیاس حرکتی GMFM ، سطح عملکردی به میزان 10 نمره ، از نمره 53 به 63 ارتقا یافته است .نتیجه گیری : طبق پژوهش انجام شده ، استفاده از رویکرد یکپارچگی رفلکسی یا ماسکوتاوا تاثیرمثبت معناداری در عملکرد حرکتی درشت کودک داشته است و استفاده از این رویکرد موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

ماسکوتاوا ، فلج مغزی ، عملکرد حرکتی درشت ، یکپارچگی رفلکسی