بررسی وضعیت راه رفتن و ارتباط آن با خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه : اختلال راه رفتن یکی از تظاهرات مهم بیماری مولتیپل اسکلروزیس می باشد که نشان دهنده پیشرفت بیماری و عامل ناتوانی است. با توجه به اهمیت خستگی و راه رفتن به عنوان علایم کلیدی تاثیرگذار بر هم و نیز بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط وضعیت راه رفتن با شدت خستگی در این افراد می باشد.روش تحقیق : 60 بیمار مبتلا به ام اس براساس معیارهای ورود (تشخیص قطعی ام اس، سن بین 18-60 سال و نیز عدم وجود سایر بیماری های مزمن) پرسشنامه های وضعیت راه رفتن(Walk-12) و معیار تاثیر خستگی (MFIS)، مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) را تکمیل نمودند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور بررسی ارتباط نمرات خستگی، اضطراب، افسردگی و ویژگی های دموگرافیک با نمره walk-12 از آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافته ها : براساس نتایج به دست آمده، 7/46 درصد از افراد شرکت کننده در این مطالعه دارای مشکل در وضعیت راه رفتن بودند.. ارتباط معناداری بین نمره Walk-12 و شدت خستگی (P=0.001) در این بیماران مشاهده شد. افسردگی، وضعیت شناختی، اضطراب و وضعیت راه رفتن به ترتیب از مهمترین عوامل موثر بر خستگی بودند. نتیجه گیری: وجود افسردگی، مشکلات شناختی، اضطراب و اختلالات راه رفتن از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر خستگی هستند. ضرورت دارد که درمانگران درمان این موارد را جهت درمان خستگی مورد توجه قرار دهند.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، راه رفتن ، خستگی ، اضطراب ، افسردگی.