بررسی میزان استرس بیماران مبتلا به شکستگی های اندام تحتانی در روز بعد از عمل جراحی

مقدمه: بیشترین آسیب دیدگی ها که دراثر سوانح ترافیکی ایجاد می شود مربوط به شکستگی ها می باشد که بیش از نیمی از آنها قسمت تحتانی بدن و بیشتر بصورت شکستگی ساق پا می باشد. در این میان، جراحی شکستگی ساق پا از جراحی های سخت ارتوپدی است. در این نوع شکستگی ها، استرس بیماران به دنبال شرایط درمان از عوامل مهم در بهبودی زخم هستند و مدت ترمیم زخم را طولانی می کنند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان استرس و عوامل مربوط به آن در بیماران مبتلا به شکستگی اندام تحتانی در روز بعد از عمل جراحی انجام شد. روش تحقیق: جامعه پژوهش شامل 72 بیمار مبتلا شکستگی اندام تحتانی بستری در بیمارستانهای بوعلی و امام ساری بودند. استرس بیماران توسط مقیاس بینایی مقایسه ای در محدوده صفر (عدم استرس) و 10 (بیشترین استرس ممکن) اندازه گیری شد. همچنین به دلیل وجود ارتباط بین شخصیت اضطرابی و میزان استرس، نیز اضطراب پنهان بیماران توسط پرسشنامه اشپیل برگر 20 سوالی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 4/76 درصد بیماران مرد و مابقی زن بودند. از نظر سنی نیز5/62 درصد در محدوده 18 تا40 سال و مابقی بیش از 40 سال بودند. از نظر تحصیلات 50 درصد زیر دیپلم و مابقی بالای دیپلم بودند. میانگین شدت استرس برابر با 08/4±12/4 بود. میزان استرس به صورت معنی داری در زنان(87/3±65/6) نسبت به مردان(85/3±34/3) بیشتر بود(003/0=P). از نظر سنی ارتباط معنی دار و معکوس بین سن و میزان استرس وجود داشت(286/0-=r و 015/0=P)، به طوریکه با افزایش سن، میزان استرس کمتر بود. بین سطح تحصیلات و استرس رابطه معنی داری مشاهده نشد(05/0میزان استرس مشاهده نشد(05/0میزان استرس در بیماران دچار شکستگی اندام تحتانی در حد متوسط می باشد که با توجه به بیشتر بودن آن در نزد زنان و افراد سنین پایینتر، میتوان در تصمیم گیری های مراقبتی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

میزان استرس ، شکستگی اندام تحتانی ، عمل جراحی