بررسی نقش فضا بر خلاقیت دختران در فضای آموزشی

علم روانشناسی ثابت کرده که بهترین زمان برای تربیت و شکوفایی استعدادهای انسان،دورهی کودکی است؛زیرا تمام صفات اکتسابی والگوهای رفتاری و عادات لازم در این مرحله اخذ می شود و شخصیت کودک بر اساس همین عوامل شکل می گیرد. اصلیترین عامل رشد و یادگیری کودک فرآیندی به نام فعالیت است که در ارتباط با فضا و محیط کودک،رشد همه جانبهی او را موجب میگردد.فعالیتهای اصلی کودک در سنین پائین تر خوابیدن،غذا خوردن و بازی کردن است.ابتدا فعالیت او فقط خوابیدن است و تنها وقفههای کوتاهی برای غذاخوردن وجود دارد. به تدریج همراه با رشد کودک نیاز او به خوابیدن کاهش مییابد، تعداد دفعات غذا خوردن کمتر و وقت بازی اضافه میشود،تا زمانی که آموزش رسمی آغاز میگردد. فضای مراکز کودکان باید با نوع فعالیت کودکان در گروههای سنی مختلف سازگار باشد. طراحی محیطهای یادگیری کودکان متناسب با شرایط آنان جهت رشد و نمو،از طریق به کارگیری ضوابط طراحی منطبق با شرایط جسمی و روانی آنان،امری ضروری است. تجربه هایی که کودکان در سال های اولیه رشدشان از محیط کسب می کنند،اندوخته ای برای تفکر خلاقانه آنها به شمار می آید. از آنجاییکه هر جامعه موفق نیازمند پرورش انسانهایی با اعتماد به نفس و متکی به خود میباشد تا بتوانند با تکیه بر قابلیتهایشان و بدون تقلید از دیگران، ارائهدهنده ی روشهای مبتکرانهای در عرصههای مختلف زندگی باشند و با تفکر خلاق و نوآوریهایشان موجب پیشرفت خود و جو مناسب متغیر پیچیده ای است که با بسیاری از حوزهها و افراد ارتباط دارد. بنابراین . جامعه شوند، میتوان به اهمیت خلاقیت پی برد کیفیت جو محیط، مهمترین موضوع تحقیق در خلاقیت محسوب میشود که در هویت هر محیطی سهیم است

کلیدواژه ها:

رشد ، دختران ، پرورش استعداد ، خلاقیت