ارزیابی کمی الگوی ریوی ناشی از پنومونی در سگها قبل و پس از تزریق ماده حاجب وریدی با استفاده از تصاویر سیتی اسکن

زمینه مطالعه: الگوی آلوئولار در ریه سگ ها در اثر چندین عارضه مختلف همانند پنومونی، ادم و خونریزی ریوی می تواند رخ دهد ولی تفریق این عوارض از هم و تشخیص علت ایجاد الگوی آلوئولی با رادیوگرافی معمولا امکانپدیز نیست. هدف: بررسی عدد هانسفیلد و الگوی ریوی ناشی از پنومونی در سگ ها با استفاده از تصاویر سی تی اسکن و تایید تشخیص عارضه با روش آسپیراسیون با سوزن از بافت درگیر ریه با هدایت سی تی به عنوان روش تشخیصی بسیار مطمئن و بی خطر. روش کار: در این تحقیق از ده سگ دارای علائم تنفسی مشکوک به پنومونی پس از تایید وجود الگوی آلوئولار در ریه به وسیله رادیوگرافی، و بررسی های هماتولوژی، تصاویر سی تی اسکن تهیه شد. سپس ماده حاجب یددار یوهگزول از کاتتر وریدی به درون ورید سفالیک تزریق و پس از 5/1 تا 3 دقیقه سی تی اسکن تکرار شد. در نمای عرضی سی تی از نواحی درگیر ریه آسپیراسیون انجام و از محتویات آلوئول ها نمونه هایی بر روی لام تهیه و جهت تشخیص قطعی نوع عارضه به آزمایشگاه ارسال گشت. پس از تایید عارضه پنومونی توسط آزمایشگاه تصاویر سی تی به دقت بررسی و الگوی درگیری ریه و عدد هانسفیلد مشخص شد. نتایج: در همه بیماران نواحی شکمی ریه ها در بخش های جلویی و میانی درگیر بود. درگیری ریه چپ شدیدتر بود. میانگین عدد هانسفیلد نواحی درگیر ریه قبل از تزریق ماده حاجب بین 31 تا 39 و پس از تزریق بین 46 تا 70 بود. یعنی حدود 15 تا 30 واحد افزایش را نشان می داد. همچنین ماده حاجب با افزایش کنتراست نواحی درگیر باعث تفریق بافت درگیر ریه از بافت های نرم مجاور گشت. آزمایش هماتولوژی نیز در همه بیماران عفونت را نشان می داد. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج این تحقیق می توان از سی تی اسکن و آسپیراسیون ریه با هدایت سی تی برای تشخیص قطعی عارضه پنومونی استفاده نمود

کلیدواژه ها:

سگ ، پنومونی ، سی تی اسکن ، یوهگزول ، آسپیراسیون