بررسی شاخص های ظرفیت نهادی منطقه ای(مورد مطالعه: استان کرمانشاه)

سوال اساسی که همواره در ارتباط با توسعه منطقه ای وجود داشته این است که چه عوامل و عناصری باعث توسعه در سطح محلی و منطقه ای می شوند. در پاسخ به اینگونه سوال ها، رویکرد نهادی از جمله متاخرترین رویکردی است که مباحث جدیدی را از دهه 1990 در ادبیات توسعه محلی و منطقه ای مطرح نموده است. در میان مجموعه وسیع و متنوع از ادبیات و تفکرات بین رشته ای که اصطلاح نهادی را در بردارند مفهومی عمده و مهم در مطالعات توسعه منطقه ای ظهور یافته است که ظرفیت نهادی منطقه ای می باشد. استان کرمانشاه یکی از استان های مهم و استراتژیک است که مرکز اقتصادی و سیاسی غرب کشور قلمداد می شود. با این وجود، استان علیرغم پتانسیل بالقوه ای که دارد وضعیتی مطلوبی را به لحاظ توسعه در سطح کشور ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی شاخص های ظرفیت نهادی منطقه ای استان کرمانشاه می باشد. این پژوهش از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل مدیران و کارشناسان ادارات و سازمانهای دولتی و عمومی استان می باشد. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ظرفیت نهادی استان از وضع مطلوب فاصله دارد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت نهادی ، توسعه پایدار ، کرمانشاه