نقش بهسازی بافت های فرسوده بر توسعه گردشگری (مطالعه موردی: محله عودلاجان منطقه 12 تهران)

امروزه هویت و ایجاد آن در شهرها فضایی برای رشد و توسعه شهرها محسوب می شود و این مبحث یکی از مباحث مهم در برنامه ریزی شهری مطرح می شود .در این بین فقدان حیات شهری در بافت های تاریخی و عدم رسیدگی به آن ها سبب از بین رفتن هویت شهرها و در نتیجه کاهش توسعه آن ها می گردد. همواره مراکز تاریخی کلان شهرها از گذشته تا کنون با رمز و رازهای متعدد تاریخی مواجه بودند که کشمکش های سیاسی تاریخی و محله های قدیمی آنان خود زمینه ها را برای گسترش صنایع گوناگون به ویژه صنعت گردشگری به ارمغان آورده است. محله عودلاجان که در هسته مرکزی شهر تهران واقع شده است، دارای بافت های فرسوده گسترده ای می باشد که این بافت ها آثار تاریخی، فرهنگی ، سیاسی و هنری متنوعی را شامل می شوند و به دلایل گوناگون و ضعف های مدیریت شهری، امروزه محله عودلاجان بیش از پیش هویت خود را از دست داده و گردشگران کمتری نیز از این محله استقبال می نمایند.از این رو پژوهش حاعر با روش توییفی تحلیلی و کاربردی و پیمایشی به دنبال بهبود وضعیت بافت فرسوده محله عودلاجان با رویکرد بهسازی به منظور تقویت توسعه گردشگری می باشد. جامعه آماری را کلیه صاحب نظران، کارشناسان و اساتید دانشگاه حوزه بافت های فرسوده، گردشگری و برنامه ریزی شهری تشکیل می دهند. نتایج تحقیق نشان داد که محله عودلاجان از قابلیت های زیادی در جهت توسعه گردشگری برخوردار است و همچنین پیاده سازی بهسازی بافت های فرسوده بر توسعه گردشگری محله عودلاجان بر تمامی جنبه های مدیریتی، اجتماعی فرهنگی، کالبدی فضایی و عوامل جغرافیایی محیط زیستی تاثیر گذار خواهد بود

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بهسازی ، توسعه ، گردشگری ، عودلاجان