بررسی اثر قطبیت حلال استخراج کننده روی خاصیت ضد باکتریایی عصاره خارشتر

زمینه و هدف تحقیق: امروزه استفاده از گیاهان دارویی جایگاه خاصی در صنایع غذایی دارد و استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی بدست آمده از گیاه یک راهکار مفید جهت حفظ کیفیت وکاهش بار میکروبی محصولات غذایی است.گیاه خارشتربه عنوان یکی از گیاهان دارویی وطب سنتی کاربرد وسیعی دارد.استخراج مواد موثره از گیاهان دارویی به جنسوخانواده گیاه ,مکانیسم عصاره گیری وحلال مناسب بستگی دارد.بنابراین توجه به حلالیت وقطبیت حلال نقش تعیین کننده ای خواهد داشت.هدف از این مقاله بررسی اثر قطبیت حلال استخراج کننده روی خاصیت ضدباکتریایی عصاره خارشتر است.موادوروش کار:در این مطالعه ازگیاه خارشتر Alhagi maurorum ) استفاده شده است.پس از تهیه عصاره های هگزانی,استونی و آبی, اثر غلظت های 62/5 mg/m1 و125mg/m1و 250 mg/m1 و500 mg/m1 این عصاره بر علیه باکتری های استافیلو کوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، اشریشیاکولی ، سیتروباکتر فروندی، سودوموناس آئروژینوزا بروش چاهک مورد بررسی قرار گرفته است.یافته های پژوهش:عصاره هگزانی واستونی خارشتر بر رشد باکتری های گرم مثبت در غلظت های مختلف اثر مهارکنندگی داشته اند.بیشترین قطر هاله عدم رشد در باکتری باسیلوس سروئوس در غلظت mg/m1 500 به میزان 13/66 میلی متر و در باکتری استافیلو کوکوس اورئوس به میزان 12/5 میلی متر گزارش شده است.همچنین کلیه باکتری های مورد آزمایش در عصاره آبی خارشتر هاله عدم رشدی نداشته اند. بحث:غلظت های مختلف عصاره و همچنین نوع باکتری در تشکیل هاله ی بازدارنده رشد تاثیرگذار می باشند. با افزایشغلظت، قطرهاله افزایش می یابد. باکتری باسیلوس سرئوس، حساسیت بیشتری به عصاره استونی وباکتری استافیلوکوکوس اورئوس،حساسیت بیشتری به عصاره هگزانی داده است. هر سه عصاره استونی،هگزانی وآبی بر باکتری های گرم منفی، بی اثر بوده اند.در ضمن میزان قطر هاله عدم رشد ایجاد شده در عصاره استونی نسبت به عصاره هگزانی بیشتر است.نتایج: نتایج این تحقیق و بررسی پژوهشگران دیگر نشان می دهد گیاه خارشتر می تواند به عنوان یک گیاه حاوی مواد ضد باکتریایی در زمینه ساخت نگهدارنده طبیعی غذایی مطرح باشد. بررسی تغییر میزان مواد موثره گیاه در روش های مختلف عصاره گیری و تاثیر آن برخاصیت ضد باکتریایی عصاره پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

عصاره خارشتر ، ضد باکتریایی ، استافیلو کوکوس اورئوس ، باسیلوس سرئوس ، اشرشیاکولی ، سیتروباکتر فروندی ، سودوموناس آئروژینوزا ، چاهک