بررسی شاخص های اقلیم زیستی شهرستان سقز

از آنجایی که همه عناصر اقلیمی در برنامه ریزی شهری و منطقه ای نقش کاربردی و زیر بنایی دارند، لذا برنامه ریزان جهت تصمیم گیری در تعیین مرزهای آسایش زیستی از این عناصر در سیاست گذاری ها و برنامه های اجرایی به نحو چشمگیری استفاده می کنند. در این تحقیق با توجه به اهمیت موضوع شهرستان سقز به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده و هدف از انجام آن شناخت زمانی و مکانی از شرایط مطلوب آسایش زیستی متناسب و مطابق با آب و هوای منطقه از دیدگاه اقلیم شناسی زیستی می باشد، زیرا شرایط آب و هوایی در این مناطق در دوره های سرد و گرم سال متفاوت بوده و در رفاه حال آسایش شهروندان مشکلات و تاثیر زیادی داشته است. در این پژوهش پس از جمع آوری اطلاعات هواشناسی، داده های آماری 47 سال از 1345 تا 1392 ایستگاه سینوپتیک سقز استخراج شده و با استفاده از شاخص TCI میسکوفسکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. داده های بکار رفته شامل میانگین حداقل و حداکثر دمای روزانه و ماهانه، میانگین سالانه دما، میانگین حداقل و حداکثر ماهانه رطوبت نسبی روزانه و بارندگی، ساعات آفتابی و باد می باشد، که سرانجام جهت تعیین شاخص های زیستی و آسایش حرارتی شاخص مزبور بکار گرفته شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از شاخص TCI وضعیت آسایش زیستی در این شهرستان در ماه های اردیبهشت، شهریور و مهر دارای شرایط بسیار مناسبی است. در ماه های فروردین، تیر و مرداد نیز در حالت آسایش متوسط تا خوبی قرار دارند. همچنین در ماه های آبان و اسفند شرایط آن متوسط و تا حدی قابل قبول بوده است، اما در ماه های آذر، دی و بهمن شرایط آسایش زیستی برای شهروندان نامطلوب می باشند. بنظر می رسد که این مناطق در طول سال تنها 3 ماه شرایط آسایشی نامطلوب است و در 9 ماه دیگر سال دارای شرایط متوسط تا بسیار خوب می باشند.

کلیدواژه ها:

اقلیم و آسایش ، شاخص های زیستی ، شاخص TCI ، سقز