بررسی شاخصه های معماری پایدار در فضاهای مسکونی

کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی، حفظ منابع انرژی جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. هر شخص حدود دو سوم هر روزش را در این مکان سپری می کند پس خانه فضایی برای آسایش انسان پس از سختی کار روزانه مامنی برای استراحت اوست. بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به تهویه مطبوع، طبیعت، نورگیری مناسب فضاها فراهم نمی آید. سه اصل طراحی پایدار حفظ و بقای منابع طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسانی محور ایجاد یک آگاهی گسترده از پیامدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. راهبردهای موجود در دل هر یک از اصول ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازند. تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر، ضرورت توجه به بوم شناسی و مسایل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. در طراحی پایدار هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برساند و اثرات منفی ساختمان ها بر محیط به حداقل برساند. اصول پایداری مجتمع های مسکونی از بعد اجتماعی شامل عدالت و هویت اجتماعی و زیباشناسی و راحتی و آسایش و سایر مسایل مشابه مورد بررسی قرار می گیرد. بهبود ارتقای سطح زندگی برای همه، تامین نیاز های اساسی انسان، در اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده ای امن تر از اهداف توسعه ی پایدار خواهد بود. در این تحقیق از روش کتابخانه ای استفاده شده است. لذا در این تحقیق به تبیین اصول طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری پایدار پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، فضای مسکونی ، مسکن