بررسی توانایی خانواده پروانه آسا در پالایش محیط طبیعی

امروزه آلودگی محیط زیست از مسائل مهمی است که جوامع مختلف با آن روبرو هستند . گسترش روز افزون صنایع، توسعه شهرها، افزایش جمعیت و دخالت بی رویه بشر در طبیعت، آلودگی منابع آب، خاک و هوا را به دنبال داشته است. استفاده بیش از حد پسماند ها که در سال های اخیر نیز رواج یافته است، حاوی غلظت های بالایی از عناصر سنگین بوده که منجر به آلودگی خاک و انتقال آن به زنجیره غذایی می شود. بنابراین ضروری است که به روشی غلظت این عناصر کاهش پیدا کند. یکی از روشهایی که اخیراً به آن توجه زیادی شده است، فرآیند گیاه پالایی می باشد. در این فرآیند با استفاده از گیاهان سبز، آلودگی آب، خاک و رسوبات کاهش پیدا کرده یا حذف می شود . لذا این تحقیق به بررسی توانایی خانواده پروانه آسا (Papaveraceae) در پالایش محیط زیست پرداخته است. به طوری که ابتدا با مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و همچنین با مراجعه به پایگاه های مختلف علمی، گونه ها شناسایی شده و داده های حاصل از آن به کمک نرم افزار EXCEL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد ریشه با 45% و شاخه های جوان با 2.3% به ترتیب دارای بیشترین و کمترین فراوانی جهت جذب عناصر سنگین بوده اند. از بین فرم های مختلف رویشی نیز گیاهان بوته ای با 85% دارای بیشترین فراوانی در فرآیند جذب می باشند به نحوی که عمدتا از مکانیسم فیتواکستراکشن جهت جذب این عناصر بهره گرفته اند. همچنین از میان عناصر سنگین جذب شده توسط خانواده پروانه آسا، Pb با 65% و Zn با 50% به ترتیب دارای بیشترین فراوانی بوده اند.

کلیدواژه ها:

عناصر سنگین ، خانواده پروانه آسا ، سرب ، روی ، محیط زیست