بررسی پدیده خشونت خانگی علیه زنان در تهران (مطالعات موردی در منطقه 20 تهران)

زمینه و هدف : خشونت و آزار نسبت به زنان پدیده ای جدید نیست و از پیشینه ای تاریخی برخوردار است اما می توان گفت توجه به آن به عنوان مساله ای اجتماعی مقوله ای جدید است این مسئله در حقیقت مشکل جهانی است که مانعی پایدار در راه ارتقای زنان و برخورداری آنان از حقوق فردی و اجتماعی شان است. پدیده خشونت خانگی علیه زنان امری پنهان است بطوری که معمولا توسط شوهر بر علیه زن در محیط خلوت خانواده و به صورت پنهانی به وقوع می پیوندند که با برجاگذاردن عوارض جسمی و روانی در خود آزاردیده باعث تبعات جبران ناپذیر نیز می گردد تحقیق حاضر به بررسی پدیده ی خشونت خانگی علیه زنان در تهران (مطالعه موردی در منطقه 20 تهران) پرداخته و به دنبال تعیین عوامل اصلی اثرگذار بر میزان خشونت خانگی علیه زنان در سطح منطقه است. بررسی : روش مطالعه از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل زنان متاهل در منطقه 20 تهران است، که بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 155 نفر از آنان به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای پرسشنامه محقق ساخته ب.ده که پس از مطالعه مقدماتی، پرسشنامه اولیه تنظیم و پس از انجام مرحله پیش آزمون pretest پرسشنامه نهایی تدوین و در اول مرداد ماه 1397 اجرا گردید. آزمونهای مختلف از جمله آلفا روش دونیمه کردن و معادل و معادل دقیق سطح بالای اعتبار و پایایی ابزار جمع آوری اطلاعات را اثبات کرد. نتایج : تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس آمار توصیفی و امار استنباطی (آزمون کااسکور (خی 2) ) نشان داد که بین متغیرهای اعتقاد به عدم وجود قوانین حامی زنان، ارتقاء سطح زنان از حقوق خود، خانه دار بودن زنان؛ اشتغال زنان با حقوق کم، زنانی که همسران آنها بیکار هستند و زنانی که همسران آنان از درآمد پایینی برخوردار می باشند؛ ؛از یک طرف و متغیر خشونت از طرف دیگر رابطه ی معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خشونت علیه زنان ، خشونت های جنسی ، خشونت روانی ، خشونت فیزیکی ، خشونت های اجتماعی