اثر بخشی روایت درمانی بر کاهش تعارض زناشوئی زنان با ازدواج مجدد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش تعارض زناشویی زنان با ازدواج مجدد صورت گرفته است. روش این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و گواه استفاده شده است . جامعه آماری این پژوهش کلیه بانوان خانواده هایی که با نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند . ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد تعارضات زناشویی که توسط ثنایی و براتی حاوی 42 سوال بود استفاده شده است . برای تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر استفاده از روشهای آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج پژوهش نشان داد رویکرد وایت درمانی بر بهبود همکاری، بهبود واکنش های هیجانی، بهبود جلب حمایت فرزند، بهبود رابطه فردی با خویشاوندان خود، بهبود رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان، بهبود امور مالی تاثیر معناداری دارد، اما بر بهبود رابطه جنسی تاثیر معنی داری ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد که کاربرد روایت درمانی از اختلافات بسیاری جلوگیری می کند. آموزش روایت درمانی به عنوان یکی از مهارت های زندگی امروزه از اهمیت خاصی برخوردار است با استفاده از فنون روایت درمانی می توان به بانوانی که در انتخاب مسیر راه حل درست را نمی دانند کمک کرد و رضایت از زندگی زناشویی را تقویت کرد.

کلیدواژه ها:

رویکرد روایت درمانی ، تعارض زناشویی.