بررسی رابطه خودگردانی با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان

یکی از نیازهای سطح بالای انسان میل به دانستن، فهمیدن، یادگیری و آموختن است. میل به دانستن و فهمیدن نیازی است که در هر انسانی وجود دارد. هدف اصلی آموزش و پرورش آن است که این نیازها به درستی تامینشود. در بعضی موارد این نیاز به درستی تامین می شود به طوری که فرد میل به یادگیری دارد و به صورت خودانگیخته در پی آن است که بیشتر بداند و بفهمد و در بعضی موارد این میل به درستی پرورش نمی یابد و نتیجه آن یادگیری سطحی است. زمانی که افراد به جای آنکه برای کسب دانش و مهارت بر عوامل آموزشی، معلمان و یا والدین تکیه کنند شخصا تلاش های خود را آغاز و هدایت می کنند که خودگردانی تحصیلی پدیدار می گردد. سرزندگی تحصیلی یک عامل مهم و قابل تامل است که نقش بسزایی در ادامه تحصیل و انگیزه دانش آموزان دارد. بر اساس مبانی دانشی موجود، می توان مفهوم انگیزش و خودگردانی تحصیلی را از عوامل مهم موثر بر سرزندگی تحصیلی دانست که پژوهش پیرامون آن را ضروری می سازد، بنابراین این پژوهش به مرور پژوهش های پیشین درباره رابطه خودگردانی با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

خودگردانی ، سرزندگی تحصیلی