بررسی اثر غلظت های نانو ذرات دی اکسید تیتان روی مخلوط پلی اتیلن سبک و نشاسته

ساخت کامپوزیت­های زیست تخریب­پذیر طی چند سال اخیر سبب شده که مطالعات گسترده­ای در زمینه  بهینه­سازی و کاربردی­تر کردن آن­ها صورت گیرد، تولید کامپوزیت­های چند جزئی با حضور مواد بیوپلیمری می­تواند مشکلات ناشی از عدم بازگشت مواد پلیمری به چرخه طبیعی را مرتفع سازد. مواد بیوپلیمری خواص مکانیکی و رئولوژیکی نمونه را کاهش می­دهد ولی افزودن نانو ذرات کمک می­کند تا این خواص بهبود یابد. در این مطالعه نانو ذرات دی اکسید تیتان به کامپوزیت پلی­اتیلن/ نشاسته در درصدهای 30، 40 و50 از بیوپلیمر نشاسته، اضافه گردید و در اکسترودر دومارپیچه آمیخته شد، خواص مکانیکی، رئولوژیکی و زیست تخریب­پذیری  این کامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می­دهد که میزان ازدیاد طول در پارگی نانو کامپوزیت­های پلی­اتیلن/ نشاسته، حاوی 30 % و50 % نشاسته، به ترتیب 92/74% و 37/91%، در حالی که این مقدار در پلی­اتیلن خالص 122% است. نانو ذرات دی اکسید تیتان در ماتریس پلیمر مانند سازگار­کننده بین پلی­اتیلن/ نشاسته، عمل می­کنند و نتایج بررسی خواص رئولوژیکی نشان داد که ویسکوزیته و مدول ذخیره نانوکامپوزیت­ها با افزایش درصد نشاسته افزایش داشت. همچنین خواص زیست تخریب­پذیری نانو کامپوزیت نیز با افزایش درصد نشاسته افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت پلی اتیلن/ نشاسته ، نانوذرات دی اکسید تیتان ، خواص مکانیکی ، خواص رئولوژیکی ، زیست تخریب پذیری