تعیین ضریب اطمینان برای طراحی سیستم نگه دارنده موقت تونل ها با استفاده از تحلیل قابلیت اعتماد

پس از حفر تونل به روش سنتی، برای نگهداری موقت، از سیستم های نگه دارنده مختلفی استفاده می شود. یکی از این سیستم ها، استفاده از قاب فلزی به همراه شاتکریت است. یکی از روش های جدید در زمینه  طراحی سازه های نگه دارنده موقت تونل، روش مقطع معادل است. در این روش ضریب اطمینان برای طراحان پیشنهاد نشده است. با توجه به لزوم داشتن ضریب اطمینان مناسب، در این تحقیق  روشی مبتنی بر اطلاعات آماری برای تعیین آن ارائه شده است. به این منظور، با توجه به اطلاعات آماری موجود از متغیرهای تصادفی ضخامت شاتکریت و فواصل پروفیل های فولادی از یکدیگر در پروژه های واقعی، نسبت به تعیین توابع توزیع مناسب برای این متغیرها اقدام گردید. این کار با استفاده از سه روش متداول آزمون های نیکویی برازش، انجام و تابع توزیع مناسب برای این متغیرهای تصادفی تعیین شد. بر اساس پارامترهای توابع توزیع به دست آمده، نسبت به شبیه سازی و تولید نمونه های متعدد از این متغیرهای تصادفی اقدام شد. این مقادیر برای سه حالت سازه اجراشده، روش طراحی تجربی و روش طراحی مقطع معادل به دست آمد و بر اساس آنالیز مونت کارلو، تحلیل قابلیت اعتماد چنین سازه ای انجام گردید. نتایج به دست آمده بیانگر این موضوع است که باید اثر خطای ساخت در ضریب اطمینان لحاظ شود. برای روش مقطع معادل نشان داده شد که در این روش، برای رسیدن به احتمال معینی از خرابی، باید از چه ضریب اطمینانی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

نگه دارنده موقت تونل ، تحلیل قابلیت اعتماد ، مقطع معادل ، تابع چگالی احتمال ، آنالیز مونت کارلو ، ضریب اطمینان