مکانیابی بهینه کاربری آموزشی دخترانه مقطع دبیرستان بر اساس استانداردهای شهری و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی ،نمونه موردی :شهراسلامشهر

از آنجایی که ایجاد مراکز آموزشی و خدماتی جدید مستلزم صرف هزینه های زیادی می باشد ،بنابراین تعیین بهترین مکان این مراکز به نحوی که تعداد بیشتری از شهروندان از خدمات آن بهره مند شوند ،بسیار مهم است .عدم انتخاب بهینه برای ایجاد یک مرکز آموزشی مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد که از سالهای گذشته در شهرهای بزرگ کسب شده است و حاکی از آن است که مکان یک مرکز آموزشی نزدیک فضای سبز و پارک ها و دور از مناطق تجاری شلوغ انتخاب گردد ،راههای دسترسی به آن مناسب باشد یا به عبارت دیگر در نزدیکی راه های اصلی شهر قرار داشته باشد ،به مراکز با تراکم جمعیتی بالا نزدیک باشد تا تعداد بیشتری از شهروندان از خدمات آن بهره مند شوند و در نهایت در فاصله مناسبی از مراکز بیمارستانی موجود باشد تا توزیع خدمات درمانی در درون شهر مناسب باشد .شهر اسلامشهر بواسطه عواملی از قبیل مهاجرت روستا-شهری رشد فزاینده طبیعی جمعیت و نظایر اینها ،با افزایش بیش از حد جمعیت و در نتیجه رشد فیزیکی بی برنامه در برخی از مناطق شهری مواجه بوده است ،در حالی که از نظر توزیع فضایی بهینه و مکان گزینی عادلانه برای کاربریهای خدمات عمومی مخصوصا خدمات آموزشی که در دسترس سریع و به موقع و راحت به آنها دارای اهمیت است ،فضای متناسبی در نظر گرفته نشده است .در این پژوهش ابتدا معیارها و زیرمعیارهای تاثیرگذار در مکانیابی محل های مناسب برای احداث این ایستگاه ها مشخص شده و به دلیل تفاوت در میزان تاثیرگذاری شاخص ها ،با استفاده از تکنیک (AHP)،مقایسه زوجی این مولفه ها توسط 50 نفر از کارشناسان باتجربه در زمینه مسایل شهری انجام گردیده و وزن نهایی هریک از آنها محاسبه شده است .نتایج همپوشانی لایه ها و معیارهای در نظر گرفته در این مطالعه نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه نیمه جنوبی دارای شرایط مناسب تری برای احداث مدرسه می باشد .از مهمترین دلایل آن این است که در این محدوده تعداد تاسیسات شهری به تعداد کمتری وجود دارد و از طرفی کاربریهای سازگار در آن وجود دارد .همچنین از نظر شیب و قیمت مطلوب تر است

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، مکانیابی ، تحلیل سلسله مراتبی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی