ساماندهی محلات قدیمی در ایران با رویکرد نو شهرگرایی؛ نمونه موردی: محله دره چایی ارومیه

محله های قدیمی شهر خاستگاه ارزش های اصیل اجتماعی بوده و ویژگی های ادوار تاریخی مختلف یک کشور را نمایش می دهند. بعد از وقوع انقلاب صنعتی و گسترش سریع و بی برنامه شهرها به سمت بیرون به تدریج محله های قدیمی شهر رو به زوال رفتند و در نتیجه شهر از درون تهی شده و از بیرون به صورت ناپایدار رشد می کرد. بنابراین برای جلوگیری از روند رو به رشد گسترش افقی شهر و هم چنین احیای مراکز شهری برنامه هایی جهت ساماندهی محله های قدیمی به اجرا در می آید.محله دره چایی یکی از قدیمی ترین محلات ارومیه و واقع در بافت مرکزی آن می باشد که در حال حاضر از برخی مشکلات رنج می برد. معرفی و تحلیل الگوی نو شهرگرایی در ساماندهی محلهی قدیمی دره چایی مهم ترین هدف این مقاله می باشد. از نظر هدف پژوهشی، مقالهی حاضر جزو تحقیقات کاربردی محسوب میشود. در جمع آوری اطلاعات، از روشهای کتابخانهای، میدانی و 295 پرسشنامه (بر اساس تعداد قطعات) استفاده شده است. در مقاله حاضر سعی شده تا با تجزیه و تحلیل نقاط ضعف و قوت محله دره چایی برنامه ریزی مناسبی برای آن انجام بگیرد و نهایتا پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت ارائه شود. از نتایج مقاله می توان به کاربست الگوی نو شهرگرایی در ساماندهی محلهی دره چایی، افزایش مشارکت ساکنین، رشد درونزای شهری، افزایش کیفیت های کالبدی و کارکردی محله، افزایش هویت محلهای، ترویج پیاده روی و حمل و نقل عمومی در محلهی مورد مطالعه اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، محله های قدیمی ، نوشهرگرایی ، محله دره چایی.