تحلیل و بررسی رابطه ظرفیت اجتماعی – کالبدی منطقه جهت درک خطرپذیری و تاب آوری مطالعه موردی: روستای داوران از توابع شهرستان رفسنجان

مخاطرات طبیعی به حوادثی از قبیل زلزله، لغزش، فعالیت آتش فشانی و سیلاب اطلاق می شود. وقوع هر کدام از این پدیده ها خطراتی را برای جوامع انسانی دارد ولی باید توجه داشت که خطر همیشه زاییده این مخاطرات آسیب پذیری طبیعی نیست بلکه ناشی از سیستم های انسانی و آسیب های مرتبط با آن آسیب پذیری انسانی است. در این پژوهش برای بررسی کمی و کیفی میزان درک خطرپذیری ساکنان روستای داوران از روش میدانی استفاده شده است که در این روش از تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از ترکیب روش تحلیلی – محتوایی متون، کتابخانه ای و میدانی استفاده خواهد شد. اطلاعات مورد نیاز به سه قسمت تقسیم می شوند. اطلاعات مکانی که با برداشت، مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه از ساکنین و روستای داوران تهیه می شود و اطلاعات غیر مکانی و توصیفی از سازمان های زیربط و آمارنامه های مختلف به دست می آید. بر اساس نتایج بدست آمده به نظر می رسد روستای داوران از سرمایه اجتماعی و ظرفیت کالبدی موثر جهت درک خطرپذیری و تاب آوری در برابر سیل برخوردار نیست

کلیدواژه ها:

درک ، خطر پذیری ، داوران ، ظرفیت اجتماعی ، کالبدی.