معاصر سازی بادگیر با هدف کاهش مصرف انرژی در ساختمان

بادگیر به عنوان شاخص ترین نمونه در بهره گیری از انرژی تجدید پذیر باد در معماری سنتی ایران به حساب می آید. این در حالی است که این عنصر به جهت داشتن برخی مشکلات، بهره مندی از آن را در ساختمان های معاصر تقریبا غیر ممکن ساخته است. ضرورت انجام این پژوهش از آنجایی است که امروزه به علت رشد روز افزون مصرف انرژی در جهان، با توجه به کمبود منابع سوخت فسیلی و آلودگی های شدید زیست محیطی ناشی از آن، که مشکلات بهداشتی متعددی را به دنبال خواهد داشت، بهره گیری از انرژی تجدید پذیر باد را به منظور کاهش مصرف سوخت های فسیلی بیش از پیش دو چندان کرده است. این مقاله از طریق تحلیل و بررسی معایب و مزایای بادگیر های سنتی به دنبال معاصر سازی این عنصر شاخص و بهره مندی از آن در بناهای امروزی می باشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، می توان با تغییر در ساختار فرمی و ترکیب آن با عملکرد های مکانیکی، دوباره بادگیر را بر اساس نیاز های امروزی ساخته و از انرژی های تجدید پذیر بیشترین بهره مندی را داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، معاصر سازی ، انرژی های تجدید پذیر ، باد ، معماری سنتی