تاثیر کودهای بیولوژیک و محلول پاشی توسط اوره بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت

به منظور بررسی تاثیر دو نوع کود بیولوژیک و محلول پاشی اوره در مراحل مختلف نمو بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت سینگلکراس 704 آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان خوی در سال 1388 انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل و درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. در این مطالعه دو کود بیولوژیک نیتراژین و حل کننده فسفر (بارور- 2)به عنوان سطوح فاکتور اول و مصرف کود اوره در چهار سطح (مصرف خاکی، محلول پاشی در مرحله ساقه رفتن، محلول پاشی درمرحله ظهور گل آذین و محلول پاشی طی دو مرحله ظهور گل آذین + ساقه رفتن) به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. نتایجآزمایش حاکی از آن است که عملکرد دانه در تیمار تلقیح با فسفر بارور 2 (1019/3 گرم در متر مربع) بیشتر از نیتراژین (925/2 گرم در متر مربع) است. این افزایش عملکرد ناشی از افزایش تعداد دانه در ردیف و تعداد کل دانه بود. همچنین محلول پاشی اوره در طیدو مرحله ساقه رفتن و ظهورگل آذین باعث افزایش عملکرد دانه نسبت به یک بار محلول پاشی در هر کدام از مراحل فوق و همچنینمصرف خاکی شد. افزایش عملکرد در تیمار دو بار محلول پاشی نسبت به تیمار محلول پاشی در مرحله ساقه رفتن ناشی از افزایشتعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف و وزن صد دانه بود.

کلیدواژه ها:

تعداد دانه ، تعداد ردیف ، ذرت و عملکرد