محدودیت ها و چالش ها در توسعه فضای کسب و کار در شهر تهران

هر چند طی چند دهه اخیر مباحث مربوط به محیط کلان اقتصادی و فضای کسب و کار از زوایای مختلف مورد توجه صاحب نظران و سیاستگذاران قرار گرفته است اما از منظر تحلیل گران بانک جهانی فضای کسب و کار بیانگر مفهوم خاص و اختصاصی است که می کوشد بیانگر وضعیت اقتصادی کشورها از منظر آغاز، انجام و پایان یک فعالیت اقتصادی باشد. بر این اساس در ادبیات بانک جه انی علیرغم توجه و تاکید فراوان بر عوامل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جوامع، تلاش شده است تا فضای کسب و کار به عنوان یک مفهوم ویژه و خاص در اقتصاد کشورها مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد و با استناد به شاخص های اختصاصی محاسبه شده به رتبه بندی کشورهای جهان بپردازد. فضای کسب و کار از جمله شاخص های تعیین کننده وضعیت اقتصادی هر کشور است که با استناد به آن می توان به بررسی و تجزیه و تحلیل شرایط اقتصادی هر کشور پرداخت. محیط فضای کسب و کار در کشورها هرچه شفاف تر و رقابتی تری باشد، منجر به افزایش سلامت اقتصادی کشورها، ورود سرمایه های داخلی و خارجی به بخش تولید و رونق فعالیت های مولد و کاهش انواع فعالیت های کاذب و واسطه گری ها می شود. بخش زیادی از وضعیت رکودی حاکم بر فضای کسب و کار کشور که سال هاست ادامه دارد، نتیجه عدم اعتماد سرمایه گذاران برای ورود به بخش تولید به دلیل پایین بودن وضعیت شاخص های فضای کسب و کار در کشور است .این امر نه تنها موجب سوق پیدا کردن سرمایه ها به بخش های غیرتولیدی می شود، بلکه اشتغال در همه مناطق کشور را نیز بشدت تحت تاثیر قرار می دهد و سیل بیکاران نیز به فعالیت های غیرمولد روی می آورند که تمرکز فعالیت های غیرمولد هم در شهرهای بزرگ بویژه تهران است. ظرفیت جذب مهاجران در تهران از طریق ورود سرمایه هایی که بجای تولید در جای جای کشور به دلیل عملکرد و سود بیشتر سر از تهران در می آورند، ناشی می شود .این وضعیت به طور مستقیم و غیرمستقیم تهران را تحت تاثیر قرار داده و بیشتر تلاش هایی که برای ساماندهی این شهر انجام می شود را خنثی می کند.

کلیدواژه ها:

کسب و کار ، چالش ها ، محدودیت ها ، شهر تهران