بررسی نقش میانجیگری درگیری شغلی در رابطه بین قرارداد روانشناختی و رفتارهای داوطلبانه کارکنان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین قرارداد روانشناختی و رفتارهای داوطلبانه کارکنان با توجه به نقش میانجیگری درگیری شغلی (مطالعه موردی: اداره امور مالیاتی شهرستان مشهد) می باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ نحوه جمع آوری داده ها به صورت توصیفی-همبستگی و از لحاظ نحوه تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کمی است. جامعه آماری این پژوهش تمامی حسابرسان سازمان امور مالیاتی شهر مشهد به تعداد 1028 نفر می باشند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 310 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی ساده انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری این پژوهش پرسشنامه 15 سوالی قرارداد وانشناختی، پرسشنامه 15 سوالی رفتارهای داوطلبانه و پرسشنامه 15 سوالی درگیری شغلی بود که روایی آنها از نوع محتوا بوده و بر طبق نظر صاحبنظران مورد تائید قرار گرفت و جهت سنجش پایایی پرسشنامه ها از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار LISREL همچنین استفاده گردید. که نتایج حاصل بیانگر این بود که درگیری شغلی و ابعاد آن (میزان انرژیمندی، میزان مجذوبیت شغلی و وقف شدگی در کار) نقش میانجیگری را در رابطه بین قرارداد روانشناختی و رفتارداوطلبانه کارکنان ایفا می کنند.

کلیدواژه ها:

قرارداد روانشناختی ، رفتارهای داوطلبانه ، درگیری شغلی.