بررسی امکان رجوع ضامن به مضمون عنه و اذن بر ضمان

در رجوع ضامن به مضمون عنه بعد از ادای دین به جهت تادیه، قانون گذار در قانون مدنی، اذن مدیون را مبنای رجوع ضامن به مضمون عنه دانسته و با عدم اشاره صریح بر اذن، اصل را بر تبرعی بودن عقد ضمان قرار داده است. بررسی قواعدی همچون اذن فی شی اذن فی لوازمه و لاضرر و اصولی همچون عدم و تطبیق آن با قوانین موضوعه، سبب بروز تعارضات ظاهری در بین مواد 265، 267 و720 قانون مدنی گردیده است. نگارنده قصد دارد بر اساس قواعد و اصول فقهی و حقوقی حاکم، مسائل و مشکلات پدید آمده در این موضوع را استخراج نموده و بر مبنای قواعد فوق، تعارضات پدید آمده را در قالب ارائه راهکار عملی حل نماید. تبیین تاثیر اذن در انعقاد عقد ضمان و اینکه اذن در مراحل مختلف پیدایش عقد ضمان چه تاثیری در ماهیت آن دارد از مساثل مهم در پژوهش حاضر می باشد. بطوری که قانون گذار در قانون تجارت تلویحا اصل را بر ماذون بودن ضامن قرار داده است. وجود مسائلی همچون امکان رجوع ضامن به مضمون عنه در صورت عدم ماذون بودن ضامن و الهام گیری قانون گذار در قانون مدنی و تجارت از نظریات متعدد، سبب بروز تعارض و به تبع آن، بروز مشکل بین طرفین عقد ضمان گردیده است.

کلیدواژه ها:

ضامن ، مضمون عنه ، اذن ، عدم تبرع ، مضمون له