اثر نانولوله کربنی چند دیواره، نانورس و هیبرید نانولوله کربنی چند دیواره/نانورس بر روی دمای انتقال شیشه ای نانوکامپوزیت های پلی استایرن

در نانوکامپوزیت های پلیمری جهت بهبود خواص مکانیکی، انتخاب نانومواد مناسب برای هر ماتریس پلیمری به منظور اختلاط و ایجاد پیوند مناسب بین فاز افزودنی (تقویت کننده) و فاز ماتریس ضروری میباشد. با توجه به اینکه دمای انتقال شیشه ای یکی از پارامترهای تعیین کننده در خواص نانوکامپوزیت های پلیمری است، در تحقیق حاضر اثر نانولوله کربنی چند دیواره (MWCNT)، نانورس (Clay) و هیبرید نانولوله کربنی چند دیواره/ نانورس (MWCNT/Clay) بر روی دمای انتقال شیشه ای نانوکامپوزیت های پلی استایرن که شاخصی از نحوه ی پیوند بین فاز افزودنی و ماتریس است، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات چه بصورت منفرد و چه بصورت هیبرید باعث افزایش دمای انتقال شیشه ای شده است که این افزایش در حالت استفاده از MWCNT و MWCNT/Clay بسیار چشمگیر می باشد. این پارامتر حد بالای بازه ی دمایی کارکرد یک قطعه را مشخص می نماید. به عبارتی دیگر اگر دمای انتقال شیشه ای یک ماده بالا رود، به این معنی است که آن ماده امکان کارکرد در دماهای بالاتر قبل از نرم شدن را پیدا نموده است. افزودن نانورس و نانولوله کربنی چند دیواره به ترتیب سبب افزایش دمای انتقال شیشه ای به میزان 1/5 و 8/5 درجه سانتیگراد و همچنین هیبرید Clay/MWCNT نیز منجر به افزایش 7/8 درجه سانتیگرادی دمای انتقال شیشه ای شده است. بنابراین می توان افزایش دمای انتقال شیشه ای در اثر افزودن نانوذرات بویژه MWCNT و هیبرید MWCNT/Clay را به عنوان یک مزیت تلقی نمود.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت های پلی استایرن ، دمای انتقال شیشه ای ، هیبرید MWCNT/Clay