حقوق سیاسی ملت؛ از منظر اسلام و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

انقلاب اسلامی، با مشارکت و حضور گسترده ی ملت ایران در صحنه ی مبارزات توفنده علیه استبداد شاهنشاهی پهلوی، به پیروزی رسید. در تاریخ سیاسی ایران، هیچ گاه حقوق سیاسی ملت، به اندازه ی دوره ی انقلاب اسلامی، مورد توجه قرار نگرفته است، زیرا تامین حقوق مردم، یکی از اهداف بنیادین انقلاب اسلامی ایران است. رژیم های سلطنتی که از دیرباز تا سرنگونی دیکتاتوری پهلوی، یکی پس از دیگری بر ایران زمین، حکم رانده اند، به تضییع حقوق ملت ایران مبادرت ورزیده و از این رو است که در سال های هزار و سی صد و پنجاه و شش و پنجاه و هفت شمسی و حتی از آغاز نهضت اسلامی در دهه ی چهل، تامین و تادیه ی حقوق ملت، از مهم ترین اهداف مبارزات مردمی علیه نظام شاهنشاهی شمرده شده است، زیرا در نظریه ی سیاسی اسلام، حقوق سیاسی ملت، جایگاهی رفیع داشته و قرآن کریم و سنت صحیحه ی نبوی(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بر آن تاکید و تصریح فرموده اند. پیدایش انقلاب اسلامی ایران، دریچه ی جدیدی را در اندیشه ی سیاسی معاصر گشود و موجب تحول در حوزه ی علوم سیاسی و علوم اجتماعی گردید؛ زیرا این انقلاب در تعاریف، نظریه پردازی ها، ماهیت و دستاوردها، در مقایسه با دیگر انقلاب های قرن بیستم، متفاوت ارزیابی می شود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛ به ویژه در مقطع تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، موضوع حقوق ملت، در کانون توجه ی حضرت امام خمینی(ره) و نخبگان فکری و فعالان سیاسی کشور قرار گرفت و موجب گردید که فصل مستقلی از قانون اساسی نظام، به حقوق ملت اختصاص یابد. این مهم بیانگر اهتمام نظام برآمده از مبارزات تاریخی ملت ایران، به تبیین، تدوین و مطالبه ی حقوق سیاسی مردم، مبتنی بر دیانت اسلامی و مذهب شیعی می باشد.