استفاده از ژل گیاه دارویی آلوئه ورا به عنوان یک پوشش ارگانیک و خوراکی در نگهداری میوه های فسادپذیر

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 696

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

OCPG03_173

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398

چکیده مقاله:

خصوصیات فیزیکی و شیمیایی میوه ها از اهمیت بالایی برخوردار بوده زیرا بر کیفیت محصولات فرآوری شده، تاثیرمی گذارند. برخی از میوه های گوشتی و آبدار فسادپذیر مانند توت فرنگی، هلو و ازگیل به خاطر داشتن بافت آبدار و سرعتتنفس بالا در دوره پس از برداشت، شدیدا در معرض فساد بوده و دورهی انبارمانی بسیار کوتاهی دارند و با گذشت زمانتغییرات زیادی در خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها اتفاق می افتد. برای نگهداری این گروه از میوه ها معمولا پس ازبرداشت از قارچ کش ها یا پوشش های شیمیایی استفاده می کنند که این کار منجر به کاهش تقاضا برای مصرف آنها در بازارمیشود. بنابراین، شرایط ویژه ای برای حفظ کیفیت بهینه ی آنها در زمان انبارداری، ضروری می باشد . آلوئه ورا یکی ازمهمترین گیاهان دارویی است که کاربرد گسترده ای در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی دارد. در حال حاضر،پوشش های خوراکی متفاوتی وجود داشته که به عنوان پوشش و نگهدارنده در جلوگیری از کاهش فسادپذیری میوه هااستفاده می گردند که شامل واکس، پروتئین شیر، سلولز، چربی ها، نشاسته، روی و غیره می باشند. با اینحال، به کمکتکنیک هایی، ژل حاصله از آلوئه ورا فرآوری شده و به عنوان یک ترکیب مطمئن و مهم در حفظ کیفیت بیشتر ترکیبات بافعالیت زیستی میتواند مورد استفاده قرار گیرد. این ژل طعم و ظاهر غذاها را تغییر نداده و میتواند به صورت یک پوششکاملا طبیعی و بیضرر، جایگزین مواد نگهدارنده مصنوعی گردد که بعد از برداشت میوه ها به آنها اضافه میشود. همچنین،استفاده از ژل خوراکی آلوئه ورا به عنوان یک پوشش برای نگهداری موجب به تاخیر انداختن پوسیدگی، و جلوگیری ازکاهش پارامترهای کیفی و کمی میوه های هلو، شلیل و ازگیل مورد ارزیابی قرار گرفته است.

نویسندگان

سعید حضرتی

استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز

فرهاد حبیب زاده

استادیار گروه ژنتیک و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین