اثربخشی آموزش مهارت های رویارویی با تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکارآمدی تحصیلی دختران دانش آموز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های رویارویی با تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکارآمدی تحصیلی دختران دانش آموز بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. از میان دختران دانش آموز پایه نهم تحصیلی در سطح شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 با روش نمونه گیری در دسترس 60 دانش آموز انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی وگواه جایگزین شدند. پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز ) 1999 ( در مرحله پیش آزمون اجرا شد و پس از آموزش مهارتهای رویارویی با تنیدگی به گروه آزمایش، پرسشنامه مذکور مجددا روی هر دو گروه اجرا شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شد و نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون، نمرات خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش در مرحله پ نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون، نمرات خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش پیدا کرده است (p<0.001؛ F=214). این یافته با برخی از پژوهش های قبلی همسو است و نشان می دهد آموزش دادن مهارت رویارویی با تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی به دانش آموزان خودکارآمدی تحصیلی آنها را افزایش می دهد. آموزش این مهارت ها، تمرکززدایی و جرات مواجهه دانش آموزان با افکار تنیدگی زا را بالا می برد و این امر به خودکارآمدی تحصیلی بالاتر می انجامد. همچنین مهارت های رویارویی با تنیدگی موجب اصلاحات شناختی و کسب توانایی مدیریت خود می شوند و متعاقب آن خودکارامدی آنها افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

رویارویی با تنیدگی ، ذهن آگاهی ، خودکارآمدی تحصیلی