بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر کاهش اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی و بهبود عملکرد تحصیلی در پسران دانش آموز دبیرستانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر کاهش اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی و بهبود عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شهر تهران انجام شده است. جامعه آماریمورد پژوهش پسران دبیرستانی شهر تهران بوده اند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفت. برای این منظور 24 نفر از دانش آموزانی که نمره اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی آنها معنی دار بود (حاصل تکمیل دو پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ 1988 و پرسش نامه احساس تنهایی راسل و پیلوا و کورتونا 1980 )، به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری، کنترل و آزمایش قرار گرفتند. سپس درمان شناختی رفتاری گروهی در مورد گروه آزمایش انجام شد و در پایان دو گروه دوباره با استفاده از پرسشنامه ها ارزیابی شدند. برای ارزیابی عملکرد تحصیلی دانش آموزان نمرات آزمون های میان ترم و پایان ترم مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش حاضر به شیوه توصیفی بوده و داده های حاصل از اجرای پژوهش، از طریق تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد درمان شناختی - رفتاری گروهی، تغییرات معنی داری را در سطح P<0/001 ایجاد کرده است. نتایج بیانگر این است که درمان شناختی رفتاری گروهی می تواند در کاهش اعتیاد به اینترنت و احساس تنهایی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر تهرانی تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، احساس تنهایی ، عملکرد تحصیلی ، درمان شناختی رفتاری گروهی