پیش بینی افسردگی بر اساس شفقت خود و ابعاد آن در جوانان شهر شیراز

افسردگی یکی از اختلالات شایع روانی است که میتواند عملکرد فرد را مختل کند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی افسردگی بر اساس شفقت خود و ابعاد آن در جوانان شهر شیراز انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقطعی و در زمره طرح های همبستگی است. جامعه آماری شامل جوانان زن و مرد شهر شیراز در محدوده سنی 60-18 سال می باشد که 100 نفر از بین جامعه آماری به روش نمونه گیری در دسترس به صورت الکترونیکی انتخاب و به سوالات پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای بررسی متغیرها، از پرسشنامه های افسردگی بک و همکاران (BDI-2) و فرم کوتاه شفقت خود ریس و همکاران (2011) استفاده شد و برای تحلیل داده ها، نرم افزار SPSS-21 به کار گرفته شد. بر اساس نتایج رگرسیون ساده، ضریب همبستگی بین افسردگی و مقیاس کلی شفقت خود، 0/72- می باشد و شفقت خود، 52% از واریانس افسردگی را تبیین می نماید. در رگرسیون گام به گام نیز برای پیش بینی افسردگی بر اساس ابعاد شفقت خود، 4 مدل با سطح معناداری p> 0/0001 به دست آمد. در مدل اول، تجارب مشترک (β=-0/58)؛ 33؛ در مدل دوم، تجارب مشترک (β=-0/44) و انزوا (β=-0/36) با هم، 45% ؛ در مدل سوم، تجارت مشترک (β=-0/43)، انزوا (β=-0/29) و قضاوت منفی (β=-0/24)؛ 50%، و مدل چهارم، تجات مشترک (β=-0/33)، انزوا (β=-0/25)، قضاوت منفی (β=-0/25) و مهربانی به خود (β=-0/21)؛ 53% از واریانس افسردگی را تبیین می نمایند. همه ابعاد ذکرشده در 4 مدل، قادر به پیش بینی منفی افسردگی می باشند. با توجه به نقش منفی شفقت خود به خصوص ابعاد تجارب مشترک، انزوا، قضاوت منفی و مهربانی به خود در پیش بینی افسردگی، پیشنهاد می شود که مداخلات شناختی گروهی برای کاهش خود سرزنشگری و انزوا و افزایش مهربانی و شفقت خود، انجام شود تا از این طریق، افسردگی کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، شفقت خود ، جوانان