بررسی اثر تجویز عصاره آبی الکلی پیاز به پارامترهای مرفومتریک موش تیمار شده با فرمالین

زمینه وهدف: فرمالدئید آلدئیدی بی رنگ با بوی تند می باشد که اثرات مخربی بر سیستم های بدن دارد. با توجه به اینکه مطالعات محدودی درباره مواد حفاظتی در برابر آسیب کلیوی با فرمالدئید وجود دارد، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دوزهای مختلف عصاره پیاز بر پارامترهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی کلیه موش های در معرض فرمالدئید بوده است. روش کار: به این منظور 48 سر موش نر بالغ به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد گروه دوم mg/kg10 فرمالدئید و گروه های سوم تا ششم به ترتیب دوزهای mg/kg40-20-10-5 عصاره پیاز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از 14 روز، از کلیه موش ها لام بافتی تهیه و با تکنیک استریولوژیک، حجم کلیه و گلومرول ها به دست آمد. به علاوه اوره و کراتینین سرم خون اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون آنالیز تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بررسی استریولوژیک نشان داد که فرمالدئید باعث اثرات مخربی بر بافت کلیه موش ها می شود که تجویز عصاره پیاز باعث بهبود این ایراد می شود. بحث ونتیجه گیری: تجویز دوز مناسب عصاره پیاز در 14 روز اثر محافظتی بر بافت کلیه در معرض فرمالدئید داشت.

کلیدواژه ها:

فرمالدئید ، کلیه ، موش ، پیاز ، پاارمترهای مرفومتریک