دارورسانی کورکومین با استفاده از نانوذرات مغناطیسی Fe304@SiO2 عامل دار شده با 2 و 6- پیریدین دی کربوکسیلیک اسید

زمینه وهدف: کورکومین دارای خواص درمانی متعددی می باشد. اما باوجود اثرات بیولوژیک و درمانی گسترده، استفاده از این ترکیب به عنوان یک عامل درمانی با محدودیت روبروست. کورکومین به خاطر هیدروفوب بودن و حلالیت و فراهمی زیستی پایین نمی تواند اثرات درمانی موردانتظار را بروز دهد. کورکومین خواص بیولوژی ودارویی منحصر به فردی دارد. البته حلالیت و فراهمی زیستی کم کورکومین از محدودیت های عمده ی آن است. بنابراین ارائه ی روش هایی که بتواند حلالیت داروهای کم محلول در آب را افزایش دهد و دارو را تا رسیدن به محل هدف دربدن محافظت کند سودمند است. افزایش فراهمی زیستی داروها یکی از اهداف فناوری نانو است. مواد نانومقیاس به خاطر ویژگی های بی نظیری که دارند، فراهمی زیستی داروها را افزایش می دهند. نانو جاذب مغناطیسی Fe304@SiO2 سنتز و با 2 و 6-پیریدین دی کربوکسیلیک اسید عامل دار شد. Fe304@SiO2-NH-pydc نانوذره و تشکیل کمپلکس باآنالیت یک جاذب مناسب برای دارورسانی کورکومین است. مواد و روش ها: با استفاده از طراحی آزمایش، سه فاکتور تاثیرگذار PH محلول، مقدار جاذب، زمان هم زدن برای جذب کورکومین هر کدام در پنج سطح مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مقادیر بهینه ی PH، مقدار جاذب و زمان هم زدن به ترتیب 0/02.7 گرم و 30 دقیقه برای فرایند جذب حاصل شد. درصد مشارکت هر عامل بر فرآیند جذب با انجام تست ANOVA مشخص شد. در ادامه از Fe304@SiO2-nh-pydc برای دارورسانی کورکومین استفاده شد. رهایش کورکومین از بافر SBF(PH=7) محلول با PH=5 و محلول هیدروکلریک اسید PH=2 به ترتیب برای شبیه سازی مایع بدن (پلاسما) ابتدای روده ی باریک و محیط معده در دمای 37 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. تفاوت PH در اعضای مختلف بدن موجب رهاسازی هدفمند کورکومین شد. بیشترین میزان رهایش 78% در محیط با PH=2 طی زمان 5 ساعت مشاهده شد. نتیجه گیری: کورکومین خواص بیولوژیکی و دارویی منحصر به فردی دارد. البته ناپایداری و حلالیت کم کورکومین از محدودیت های عمده ی آن است. یک رویکرد نویدبخش برای حل این مشکل استفاده از نانو حامل های دارویی است. فناوری نانو و استفاده از نانوذرات، باعث بهبود حلالیت وانتقال موثر دارو شده است. بنابراین ارائه ی روش هایی که بتواند حلالیت داروهای کم محلول در آب را افزایش دهد و دارو را تا رسیدن به محل هدف در بدن محافظت کند سودمند است. نتایج مطالعات مختلف نشان داد وقتی از نانوذرات جهت رسانش خوراکی کورکومین استفاده شده است. حلالیت، پایداری ونیمه عمر حضور دارو در گردش خون افزایش یافته و منجر به بهبود فراهمی زیستی آن شده است. هدف از توسعه این سیستم ها رهایش آهسته و مداوم دارو، حفظ غلظت دارو در محدوده درمانی برای مدت زمان مناسب، افزایش حلالیت، و فراهمی زیستی داروهای خوراکی چربی دوست و نامحلول در محیط مائی بدن است.

کلیدواژه ها:

دارورسانی ، کورکومین ، طراحی تاگوچی ، نانوذره مغناطیسی Fe304@SiO2-NH-pydc