خواص آنتی اکسیدانی پیه و غشاهای داخلی انار در آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو در بیماری MS (In vitro)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 629

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HCMED01_039

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: الگودندروسیت ها به عنوان سول های گلیای میلین ساز، نقشی حیاتی در سیستم اعصاب مرکزی پستانداران ایفا می کنند. در بستاری از اسیب های سیستم عصبی نظیر مالتیپل اسکلروزیس MS آسیب الیگودندروسیت ها منجر به اختلال در انتقال سیگنال های عصبی و متعاقبا آسیب های نورونی می شود. بادر نظر گرفتن اهمیت بسیاری MS مطالعه حاضر با هدف کشت رده سلولی الیگودروستی OLN93 شبیه سازی شرایط اکسیداتیوانجام گرفته است و همچنین لزوم استفاده از ترکیبات انتی اکسیدان در رژیم درمانی بیماری های نوردژنراتیو را بیان می کند. پیه و غشاهای داخلی انار 13 درصد از میوه انار را شامل می شود. پویکالاژین در پوست و پیه و غشاهای داخلی انار به عنوان فراوان ترین ترکیب پلی فنولی وجود دارد. الاژیک اسیداز مهم ترین ترکیبات موجود در پوست انار که ساختار و طبیعت فنولی این ترکیب موجب فعالیت آنتی اکسیدانی قوی ان می شود.پونیکالآژین در پوست و پیه و غشاهای داخلی انار به عنوان فراوان ترین ترکیب پلی فنولی وجود دارد. الاژیک اسید از مهم ترین ترکیبات موجود در پوست انار بوده که ساختار وطبیعت فنولی این ترکیب موجب فعالیت آنتی اکسیدانی قوی آن می شود. پیه و غشاهای داخلی انار اگرچه به علت ویژگی های آنتی اکسیدانی خود شناخته شده است اما می تواند فعالیت ضدالتهابی، توانایی حفاظت کبدی، آنتی زنواکسیداتیو نیز داشته باشد. مواد و روش ها: سلول های OLN93 در محیط DMEM حاوی 10% سرم جنین گاوی FCS، Peniclin/streptomycin, و 100U/ml و دمای 37 درجه سانتی گراد و رطوبت 90% و 0/5 co2% کشت داده شدند. پس از کشت 2/5×100 سلول در چاهک های پلیت 96 تایی، مطالعات سمیت سلولی با استفاده از ماده اکسیداتیو μM25 و H202 , Μm و Glutamic acid , 5 و 10 انجام گرفت. به منظور بررسی دقیق تر نقش عوامل اکسیداان عصاره هیدرولیکی پیه و غشاهای داخلی انار، به عنوان ماده محافظت کننده استفاده گردید. میزان زنده مانی سلولی پس از 24 ساعت با استفاده از روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل نشان داد که پراکسید هیدروژن و هم گلوتامات به صورت وابسته به وز قادر به کاهش میزان زنده مانی سلولی و القای آسیب اکسیداتیو وسمیت تحریکی به سلول های OLN93 می باشند. در حالی که PPCM، 25، 100، 20 و 200 mg/ml قادر است به صورت معنی داری مرگ سلولی را کاهش داده و سلول ها را در مقابل این گونه از آسیب اکیسداتیومحافظت کند. نتیجه گیری: این یافته ها بیانگر نقش آسیب اکسیداتیو و سمیت تحریکی در پاتوژنز بیماری MS و سایر بیماری های آسیب رساننده به الیگودندوسیت هاست. همچنین لزوم استفاده از ترکیبات آنتی اکسیدان مانند انار در رژیم درمانی بیماری های نورودژنراتیو را بیان می کند.

نویسندگان

سارا بنائیه

دکتری تخصصی دانشکده داروسازی دانشکده داروسازی وسم شناسی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ایران

امین افخمی گلی

دانشیار گروه فارماکولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد ایران