شناسایی و تبیین عناصر و هنر معماری مقابر اسلامی در دوره تیموریان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 459

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

DSCONF06_111

تاریخ نمایه سازی: 23 شهریور 1398

چکیده مقاله:

آرامگاه ها یا مقابر در جهان اسلام پس از مسجد، به عنوان بناهای مذهبی و غیر مذهبی مقام دوم را دارا هستند. این بناها از گوناگونی سبک های هنری و معماری ویژه ای در ادوار مختلف اسلامی برخوردارند که پیوسته پیچیده ترین و به روز ترین تکنیک های معماری جهت ساخت شان مورد استفاده قرار گرفته است. در ایران ساخت مقابر برای امامزادگان و صوفیان به نشانه احترام گذاشتن به گذشتگان رایج بوده و قدمت این بنا ها به اواخر دوره ایلخانی و دوره تیموری باز می گردد و همچنین عمده مصالحی که در ساخت آرامگاه ها بکار رفته است؛ خشت، آجر، لاشه سنگ، گچ، چوب و انواع مختلف ملات بوده که برگرفته از مصالح بوم آورد منطقه است. در میان تمامی بناهای مذهبی، مقابر در کنار مساجد، مهم ترین بناهای ایران اسلامی به شمار می آیند. اهمیت و توجه خاص به این دسته از بناها، موجب شده تا در هر دوره از ادوار اسلامی ایران، هنری جهت آرایش آنها مورد استفاده قرار گیرد که در شان آن دوره اسلامی باشد. مهم ترین و پرکاربردترین هنرها و اوج تزئینات معماری مربوط به آن دوره، در بنای آنها به کار گرفته شده است. تزئینات، جزء لاینفک معماری اسلامی است وبخش عمده ای ازمعماری اسلامی به تزئینات مقابر اختصاص دارد.

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، مقابر - ایلخانی – تیموری- معماری آرامگاهی

نویسندگان

محسن طبسی

دانشیار، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

سیدمهیار موسوی

کارشناسی ارشد معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی مشهد