تاثیر قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش هیجانات منفی دانش آموزان دوره ابتدایی زاهدان

هدف این پژوهش تعیین تاثیر قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش هیجانات منفی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله ی پیگیری بود. جامعه مورد مطالعه شامل دانش آموزان پسر در مدارس پایه سوم ابتدایی ناحیه یک شهرستان زاهدان در سال 1398 بود. نمونه پژوهش متشکل از 60 دانش آموز که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های مهارت های اجتماعی و رفتاری گرشام و الیوت (1999) و پرسشنامه هیجانات منفی (DASS-21) و ضریب پایایی به ترتیب 0/89 و 0/94 میباشد.و همچنین روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید تحقیقات آموزشی دانشگاه کرمان تایید شد. در پژوهش حاضر، جهت تجزیه و تحلیل داده ها متناسب با فرضیات پژوهش از روش آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن بود که میانگین و انحراف معیار خرده مقیاس های مهارت های اجتماعی و هیجانات منفی دانش آموزان گروه آزمایش دردو مرحله پیش و پس از اجرای روش قصه گویی متفاوت است. ضمنا میانگین نمرات فوق درآزمودنی های گروه آزمایش درمرحله پیگیری تقریبا یکسان و شبیه به میانگین نمرات پس آزمون آنان است. نتایج بدست آمده از فرضیات پژوهش حاضر بیانگرآن بود که روش قصه گویی بر افزایش مهارت های اجتماعی و کاهش هیجانات منفی دانش آموزان تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، مهارت های اجتماعی ، هیجانات منفی ، دانش آموزان ، زاهدان