اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکیDBT بر کاهش نگرانی در بیماران هموفیلی

پژوهش حا ضر با هدف برر سی اثربخ شی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر کاهش نگرانی بیماران هموفیلی شهر زاهدان صورت گرفت. این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران هموفیلی شهر زاهدان در سال 1396 بود. که 30 نفر از بیماران به روش نمونه گیری در د سترس انتخاب و به صورت ت صادفی در دو گروه آزمایش 15) نفر) و کنترل 15) نفر) انت ساب شدند. برای گردآوری داده ها از نگرانی پن سیلوانیا (2009) ا ستفاده شد. روش اجرای مداخله ی رفتاردرمانی دیالکتیکی به صورت آموزش در 8 جل سه به گروه آزمایش بود و گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیشآزمون بین میانگین نمرات دو گروه در پسآزمون تفاوت معناداری از لحاظ نگرانی وجود داشته است، بنابراین نتایج یافته ها نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیک بر بهبود کاهش نگرانی بیماران هموفیلی موثر است.

کلیدواژه ها:

بیماران هموفیلی ، رفتار درمانی دیالکتیک ، نگرانی.