بررسی تاثیررویکرد خانواده محور مبتنی برآموزش انسجام حسی بر افزایش مشارکت کودکان دارای اختلال اتیسم شهر شیراز سال تحصیلی 1396-1397

خانواده به عنوان مرکز و هسته ی اصلی مراقبت ها به ویژه درکودکان دارای اختلال طیف اتیسم می باشد توانمندسازی خانواده درتصمیم گیری و مراقبت از فرزندشان متناسب با نیازها و اولویت ها یکی از اهداف درمانی در این کودکان در حوزه های آموزش و پرورش کودکان استثنایی می باشد. پژوهش حاضر به صورت یک طرح توصیفی با انتخاب دانش آموز در پایه های آمادگی، اول و دوم با تشخیص اختلال طیف اتیسم در سال تحصیلی 1396-1397 در شیراز صورت گرفت. هدف اصلی این پژوهش بهبود سطح مشارکت و همکاری دانش آموزان اختلال طیف اتیسم بود. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه عادات زندگی درباره مشارکت افراد در فعالیت های روزمره زندگی و موقعیت اجتماعی، استفاده شد پژوهش حاضر بر مبنای مداخله خانواده محور مبتنی بر آموزش والدین و پاسخ به نیازهای اطلاعاتی و آموزشی آنان صورت گرفت محتوای آموزش رویکرد درمانی انسجام حسی و آشنایی با تهیه ی ابزار و وسایل لازم برای تسهیل مشارکت کودک دارای اختلال طیف اتیسم با تاکید بر بازی ها و فعالیت های حسی- حرکتی طبیعی قابل انجام در خانه صورت گرفت. مداخله در 10 جلسه ی 90 دقیقه ای با تنظیم طرح به صورت مصاحبه های انفرادی و توافق آموزش به صورت گروهی اجرا گردید. پس از بررسی های توصیفی-تحلیلی قبل و بعد از مداخله نتایج حاکی از افزایش سطح مشارکت کودکان اتیسم بر اثر آموزش با تاکید بر انسجام حسی مبتنی بر رویکرد خانواده محور بود.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اتیسم ، انسجام حسی ، سطح مشارکت ، خانواده محور