بررسی تاثیررویکرد خانواده محور مبتنی برآموزش انسجام حسی بر افزایش مشارکت کودکان دارای اختلال اتیسم شهر شیراز سال تحصیلی 1396-1397

خانواده به عنوان مرکز و هسته ی اصلی مراقبت ها به ویژه درکودکان دارای اختلال طیف اتیسم می باشد توانمندسازی خانواده درتصمیم گیری و مراقبت از فرزندشان متناسب با نیازها و اولویت ها یکی از اهداف درمانی در این کودکان در حوزه های آموزش و پرورش کودکان استثنایی می باشد. پژوهش حاضر به صورت یک طرح توصیفی با انتخاب دانش آموز در پایه های آمادگی، اول و دوم با تشخیص اختلال طیف اتیسم در سال تحصیلی 1396-1397 در شیراز صورت گرفت. هدف اصلی این پژوهش بهبود سطح مشارکت و همکاری دانش آموزان اختلال طیف اتیسم بود. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه عادات زندگی درباره مشارکت افراد در فعالیت های روزمره زندگی و موقعیت اجتماعی، استفاده شد پژوهش حاضر بر مبنای مداخله خانواده محور مبتنی بر آموزش والدین و پاسخ به نیازهای اطلاعاتی و آموزشی آنان صورت گرفت محتوای آموزش رویکرد درمانی انسجام حسی و آشنایی با تهیه ی ابزار و وسایل لازم برای تسهیل مشارکت کودک دارای اختلال طیف اتیسم با تاکید بر بازی ها و فعالیت های حسی- حرکتی طبیعی قابل انجام در خانه صورت گرفت. مداخله در 10 جلسه ی 90 دقیقه ای با تنظیم طرح به صورت مصاحبه های انفرادی و توافق آموزش به صورت گروهی اجرا گردید. پس از بررسی های توصیفی-تحلیلی قبل و بعد از مداخله نتایج حاکی از افزایش سطح مشارکت کودکان اتیسم بر اثر آموزش با تاکید بر انسجام حسی مبتنی بر رویکرد خانواده محور بود.

کلیدواژه های بررسی تاثیررویکرد خانواده محور مبتنی برآموزش انسجام حسی بر افزایش مشارکت کودکان دارای اختلال اتیسم شهر شیراز سال تحصیلی 1396-1397:

اختلال طیف اتیسم ، انسجام حسی ، سطح مشارکت ، خانواده محور