بهبود مسیریابی جغرافیایی چند مسیری مبتنی بر سرویس در شبکه های بین خودرویی

در یک شبکه سیار موردی خصوصیاتی از قبیل قابلیت تحرک بسیار بالای گرهها و در نتیجه توپولوژی پویای شبکه، پهنای باند کم و حتی توان و انرژی محدود موجب پیچیدگی الگوریتم های مسیریابی می شود. در شبکه های بیسیم ارسال اطلاعات از طریق مسیرهای کاملا مجزا نیز از هم مستقل نیستند و بخاطر مسائل ذاتی شبکه های بیسیم و مکانیزم های دسترسی به کانال مانند ارسال RTS وCTS استفاده از دو مسیر کاملا مجزا نیز به یکدیگر وابسته است و در بخشهای زیادی از زمان، برخی از گره های میانی باید ارسال خود را به احترام گره هایی از مسیر مجاور متوقف کنند. برای حل این مشکل الگوریتم MP-DSR بهبود داده شده است تا از مسیرهای مجزای ناحیه ای به جای مسیرهای مجزای گره ای استفاده کند. MP-DSR با اینکه به بهبودهایی در زمینه کاهش تاخیر انتها به انتها دست یافته است، اما سربار مسیریابی آن بسیار بالاست، از طرفی فرآیند کشف مسیر آن نیز با تاخیر بالایی صورت می گیرد. هدف از این مقاله ارائه یک روش برای بهبود فرآیند کشف مسیر جهت پیدا کردن مسیرهای مجزای ناحیه ای بین مبدا و مقصد و تعادل بار در گره مبدا و افزایش کیفیت سرویس مورد تقاضای کاربر است. برای این منظور فرآیند کشف مسیر در الگوریتم MP-DS به گونه موثری بهبود داده شده که سربار و تاخیر حاصل از کشف مسیر در آن کاسته می شود. کارآیی روش پیشنهادی در سناریوهای مختلف ارزیابی شده و پیشرفت قابل توجه ای در کاهش سربار مسیریابی و کاهش تاخیر انتها به انتها بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

شبکه های بین خودرویی ، الگوریتم های مسیریابی چندمسیری ، مسیرهای مجزای ناحیه ای ، مسیریابی از مبدا